“هوالشافی”

 حرف زدن با تو که مقدمه چینی ندارد ، رُک بگویم :

میدانی ارزوی مرگ دارم . . .

نفس هایم به شماره افتاده اند . . .

شرم دارم از اینکه در این مهمانی آنچه باید نکرده ام

قفسه ی سینه ام سنگینی میکند

و دلم به حال زار خودم می سوزد

چرا همیشه عقبم . . .

چرا دیر میفهمم چرا دیر چشمانم باز می شود

چرا خوب ندیدمت . . .

مدام با خودم میگویم نکند این اخرین ماهی باشد

که میهمانت هستم

ببخش مرا که همیشه برایت کم گذاشته ام

و تو در عوض دنیایی را برایم رقم زدی !

ببخش مرا