“هوالمحبوب”

  آن شب را،  آن دعوت به غذا خوردن را،  ان فیلم دیدن در سینما را، آن

قدم زدن زیر نور ماه را، و آن نسیمی که صورتم را نوازش  میکرد و از همه

مهم تر هدیه های سوپرایز کننده را، هیچ وقت  هيچوقت فراموش

نخواهم کرد. ممنونم که هستی :)))

پ.ن: جودی آبوت را یادتان هست؟!  وقتی مریض بود بابا لنگ دراز

برایش یک جعبه ی بزرگ پر از گل فرستاده بود. من هم با  گرفتن اين

جعبه پر از گل به اندازه او ذوق مرگ شدم :))) گلها تا به خانه برسند بهم 

ریختند.