“هوالعادل”

ما حواسمان پرتِ دریبل های تند و فِرز فلان بازیکن است. ببخشید که رنگِ سرخی خونِ

شما به زیبایی رنگِ پیراهنِ تیم موردِ علاقه امان نیست. ببخشید که شنیدن تشویق های

تماشاچی ها شیرین تر از گریه های مظلوم وارِ کودکانتان شده!

ببخشید ما وقتِ دیدن تنِ پاره پاره عزیزانتان را نداریم. چرا که تورهای پاره شده از گل های

شاهکار هوش از سرمان برده. ببخشید که گریه های از دست دادنِ عزیزانتان میان هیاهوهای

شادی بردِ تیم ما صدایی ندارد.

ببخشید که با آمدن هر جام جهانی تن ما از شادی و شوق به شعف میافتد و تنِ شما به لرز!

سالهاست که ما جام جهانی را با این غفلت ها به جام خونین تبدیل کرده ایم…

 همیشه همین بوده است، ولوله می کنند تا فریاد مظلوم به گوش نرسد!

+ چه تلخ سیاستی ست، سری گرم  شود تا که دلی پاره پاره…