“هوالمحجوب”
روزه دار که باشم، نه تنها دهانم از خوردن منع بلکه از حرف زدن هم منع می شود…
دستِ خودم نیست بزور حرف می زنم. سخت به حرف زدن میافتم. خلاصه اینکه کم حرف
می شود.
+ گمانم به اینجا هم سرایت کرده!
++ من این صبور شدنِ روزه داری را عجیب دوست می دارم…
