“هوالمحجوب”
وقتی با یک مرد-یک زن-زندگی زیر یک سقف را آغاز می کنی، نفر سوم زندگی ت غرور لعنتی ت
نباشه! اشتباه کردی؟!معذرت خواهی کن.این مرد-زن-عمری در کنار تو خواهد بود.خصوصی ترینها
را کنار هم دارید پس این غرور چرا باید باشه؟!
مگه مذاکرات فلان است که مثلا تو معذرت خواهی کنی یک ملت سرشکسته می شوند؟! و یا با
دشمنت طرف هستی که اینطور جبهه می گیری! بابا این خانمته، اینم آقاته! این همونیه که موقع
شروع “عشقم” خطابش می کردی.
- نه من زنگ نمی زنم اگه بزنم فکر می کنه چه خبره!!!
- نه گوشیمو روشن نمی کنم بذار زنگ بزنه ببینه عین خیالم نیست!!!
- نه جوابش را نمیدم اگه جواب بدم فکر می کنه…
حالا قلبا داره له له می زنه ها. اما این هارت و پورتهاشم هست. ما زندگی مشترک را شبیه به جبهه
دو طرفه کردیم که هر کدوم رو مواضع خودش پافشاری می کنه. گاهی نیازه کوتاه بیای حتی اگه
حق با تو باشه. و این از نظر من اصلا شکستن غرور نیست. بلکه بزرگواری و نگهداشتن حرمتهاست
از ما گفتن…
نکته ای به خانم ها: مردها حتی اگه مقصر باشند خیلی معدود معذرت خواهی می کنن. این
بخاطر ذات و ساختارشون. یعنی کلا غرور مرد با غرورِ توی زن کاملا فرق داره. وقتی شما معذرت
خواهی کنید نتیجه پررو شدن مرد نیست.مردقطعاخودش میدونه مقصره فقط معذرت خواهیش
را مساوی با شکستن مردونگیش میدونه. - این خیلی خیلی خیلی زیاد بحث گسترده داره، فقط در
حد این جمله بگم که طوری نشه شورش را در بیارید! بلد باشید کی و کجا معذرت بخواهید-
نکته ای با آقایان: خوب باشید :))) - مختصر و مفید-
اعتراف نوشت: تو نکته ی آقایان اول نوشتم: آدم باشید! گفتم به آقایان بر می خوره و… ترجیحا
کردم خوب باشید. ولی انصافا جمله ی اولم خیلی خوب و گیرا بود.
خودشیفتگی: من چـــــــــــقدر عاقلم خدا! منو از این بندگانت نگیر (نیشِ باز)
