“هوالمحبوب”

وقتی حرفِ حمایت از کالای ایرانی میشه، یعنی:

1- اقتصاد کشور قوی تر میشه.

2- تولید بالا میره وقتی تولید بالابره، اشتغال ایجاد میشه، اشتغال ایجاد بشه بیکاری کمتر

میشه، بیکاری کمتر بشه جوان ها میرن سرکار، سرکار برن پول دارن، تشکیل زندگی دارن

و خلاصه اینکه امید به زندگی چندبرابر میشه.

3- وقتی مصرف داخلی بشه، رقابت بین تولیدکننده ها بالا میره کیفیت ها بهتر میشه و امید

دوباره به صحنه ی بازار برمیگرده. وقتی امید بالابره دیگران تشویق میشن به سرمایه گذاری

داخل کشور، وقتی سرمایه گذاری ایجاد بشه، دوباره برمیگرده به همان گردش تقویت اقتصاد

اشتغال و…

4- واردات کمتر میشه، در نتیجه وابستگی ها کمتر خواهد شد. وابستگی کمتر بشه نوآوری

بالاتر میره و تولید فراتر از حد نیاز میشه، پیشرفته تر خواهد شد، صادرات جای واردات را خواهد

گرفت! و این فوق العاده به نفع ماست.

5- دستمون تو دهن خودمون میره! یعنی چی!؟ یعنی این مصرف گرایی کالای خارجی از بین

میره. وقتی مصرف گرایی خارجی از بین بره واردات هم کمتر میشه و پول از کشور بیرون نمیره،

وقتی بیرون نره، قاچاق ها هم دیگه برچیده میشن. خلاصه دیگه خودتون حساب کنید قاچاق چه

اسیبی به اقتصاد کشور می زنه. در ضمن دلال هم کمتر میشه.

این پنج مورد که به ذهن من رسید را خیلی راحت و روان گفتم تا بدونیم دقیقا حمایت ما چه

نتیجه ای داره.  از قدیم گفتن: یک سال بخور نون و تره، یه عمر بخور نون و کره! به نظرم همین

چند دلیل کافیه تا ما دست همدیگه را بگیریم، یک یا علی بگیم و بلند بشیم. از خودمون شروع

کنیم. از همین اقلام مورد نیازِ زندگی. ان شاء الله که برکت این کار در زندگی هامون دیده میشه

و من مطمئنم که همین حرکت کوچک تو زندگی عادی خودمون دقیقا همان جهادِ :)

پ.ن: در موردش بیشتر حرف خواهم زد. فعلا همین ها باشه. تا ببینیم در اینده عقلمون به کجا قد

میده.