“هوالمحجوب”
بعضی نگاه ها ، مخصوصا نگاه های گذری . . .
از آن جنس نگاه هایی که هر روز برای دقایقی سنگینی اش را حس میکنی
از همان سنگینی خوش آیند . . .
هیچوقت از ذهن آدمی محو نمیشوند ، هیچوقت !
“هوالمحبوب”
میگن از هرچی بدت بیاد سرت میاد ! منم دقیقا همین شرایط را دارم و داشتم
مشاور تحصیلم اقای جوانی بود ، بنده خدا موهایش فر بود به زور لخت کرده بود
من را گل دختر صدا میکرد :/ انقدری که من از او متنفر بودم هیچکس نبود !
مردک به تلفن خانه زنگ میزد و بدون معرفی خودش اسم کوچ مرا میگفت
و جالب اینجا بود اهل خانه هم نمیگفتن اقای جوان با ماریا چکار دارد !
از پدر گرفته تا به برادر ریلکس گوشی را بدستم میداند و من همیشه مجبور بودم
به خاطر راحتی فکر خودم بدون اینکه کسی ازم سوالی بپرسد به پدر یا برادر یا
هرکسی که گوشی را جواب میداد بگویم مشاور تحصیلی ام بود !
هروقت هم سرجلسات بودیم راحت اسم کوچک را با پسوند جان و عزیزم میگفت .
فکر کنم مشاورین تحصیلی هم جزو محارم باشند !!!!!
پ.ن : ذهن مرده هر روز یک جنازه را بیرون میشد ، امروز هم قرعه به نام مشاور
افتاد :/
“هوالحبیب”
به نظرم عشق های نوجوانی شیرین ترین بخش زندگی هر خانم و آقایی
میتونه باشه :)
مثل امیر وضعیت سفید و لو رفتنش D:
“هوالمحبوب"
دلم میخواهد بروم پیش دکتر، دکتر برایم نسخه بپیچد:
10 روز استراحت مطلق، دور از این شهر، بدون هیاهو
ترجیحا همراه با کتاب
بعد هم همه اطرافیان دست به دست هم دهند و کوله بارم را
ببندند بروم آن کتابهای مورد علاقه ای که در حسرت خوانده شدنش
هستم را تهیه کنم، بروم دورترین نقطه و در جایی راحت
بنشینم و بخوانم و بخوابم رویاپردازی کنم و نفس بکشم و پیاده
روی کنم و خودم باشم و خودم. . .
همه ی اینها از محالات است، محالااااااات
“هوالمحبوب"
خدایا من چرا انقدر مسخره ام!
چرا نميتونم يه مهمانی بیشتر از سه ساعت را تحمل کنم!
چرا همه اش دلم ميخواد تنها باشم و اعصاب سر و صدا ندارم؟!؟
چرا انقدر مزخرفم خدا چرااااااا.
سرسام گرفتم از سر و صدای گودزیلاها این آخر آخرا کم مونده بود
خسارت بزنن! سه بار گوی نازنیم افتاد زمین شانس آوردم روی
فرش افتاد. . .
الان تو آرامش اتاق نشستم و دارم فکر میکنم به این عادتهای بدم
به اینکه از يه ساعتی به بعد چشمام خمار خواب میشدن مادر
همیشه منو بخاطر این مواخذه میکرد مخصوصا در مهمانی ها
که چرا نميتونم طاقت بیارم و نخوابم برای یک شب!
ولی واقعا دست خودم نبود عادت داشتم ساعت ده خواب هفت
خان را ببینم.
مثل همین الان که با التماس به مهمان ها نگاه میکردم و با
زبان بی زبانی میگفتم برید توروخدا خسته ام :(
این اخلاق بديه خیلی بده. . .
اینکه دلم نخواد خیلی مهمانی برم برعکس تمام خانم ها.
حوصله بحث مد و لباس و. . . نداشته باشم.
اینکه نتونم با هرکسی حرف بزنم تو مهمانی.
اینکه سکوت کنم و فقط گوش بدم.. . من اصلا خوب نیستم
اصلا. باید مذکر بودم تا مونث. . . !
من چه خانمی هستم که نمیتونم با همجنس های خودم اُخت
بگیرم. من چرا مثل بقیه عاشق خانه و خانه داری کردن و مد و
لباس و زیورالات نیستم.
دارم عذاب میکشم از این نبودن، از این نتوانستن :((((
“هوالمحبوب"
امیر را که دیدم شوکه شدم!
چقدر بزرگ شده بود چقدر آقا شده بود، مردی شده بود برای خودش
یاد بچگی هایش و سر به سر گذاشتن هايش افتادم.
این بچه های بعد از ما چرا یکدفعه قد میکشند و بزرگ میشوند!؟
مگر چند وقت بود ندیده بودمش شاید فقط هفت سال!
یعنی در این هفت سال انقدر تحول میشود؟!؟!
“هوالمحجوب”
توصیه میکنم در اشپزی هیچوقت تک نباشید ! منظورم روش های منحصر به فرد
داشتن است . . .
وگرنه باید مدام برای اعضای خانه آشپزی کنید .
دردانه دلش لازانیاهای من را میخواهد و خواهر هم که چند روزی با حسام الدین
کوچک میهمان ما هست دلش سوپ شیر میخواهد :(
و من با دنیایی کار امروز رو برویم !
1- مرتب کردن خانه
2- آشپزی (لازانیا و سوپ شیر)
3- قطعا شستن ظروف هم به گردن خودم هست
4- با 3 گودزیلا رو در رو هستم- دردانه ، شازده ی کوچک ، وروجک )
5- باید مراقب وسایل و عتیقه جات دوست داشتنی ام باشم تا گودزیلا ها خرابشان نکنند
6- باید کاملا مهربان خونسرد باشم
7- نگران کتابهای کتابخانه ام هستم :(
8-شست و شوی سرویس ها
9- با آمدن وروجک یاد آن تسبیح متبرک شده ای میافتم که تا غافل شدم وروجک پاره اش
کرد !
10- خدایا اندکی صبر
11- صبح زود باید کلاس بروم در نتیجه کم خواب خواهم بود
12- خدایا امشب زود بگذره سپااااااس
