“هوالشافی”
امروز دلِ خواهری نگران برادرش بود. . .
دلِ نگرانِ خواهر برای برادر ؛
چه قصه ی غریبی . . .
چقدر دلم روضه زینب سلام الله علیها می خواهد…
پ.ن: برای پیروزی مدافعان حرم دعا کنیم.
پ.ن: شهادت مظلومانه امام موسی کاظم علیه السلام تسلیت میگم.
موضوع: "قلم نوشت"
“هوالمحجوب”
نوشتن ذوق می خواهد درست!
اما فقط ذوق که نیست؛
چشم هم لازم دارد . . .
با چشم های بسته اگر نوشتی،
بلدی نابلد را میمانی که میبرد خود و اهلش را به ناکجا آباد …
شاید به دوزخ …!!!
“هوالمحبوب”
نگاه که میکنم تو را لبریز می شوم از شوقِ رسیدن…
هر لحظه نسیمی که در تو می وزد برایم عِطری از لبخندِ خدا به ارمغان می آورد !
چه شد که انقدر عزیز شدی!؟ چه شد یاذَاالجَلالِ وَالاِکرام در تو جای گرفت!؟
چه شد که یُعطِی الکَثیرَ بِالقَلیل در تو خلاصه شد!
در تو بود که حوالیِ کعبه عِطری از بهشت بلند شد و حوریان به کعبه فرود آمدند.
در تو بود که علی علیه السلام آمد.همان یار نبی ص اصلا علی آمد که نبی تنها نباشد
علی آمد برای مونسی فاطمه …برای عشق ورزیدن به این دو.
علی آمد بشود تک تک لحظات فاطمه …اصلا علی آمد تا جهانی را حیران خود کند.
وصفش سخت است به کلام نمی گنجد …ولی همین بس که علی در تو آمد !
حال مگر می شود این نباشی.تو منتخبی برای همه خوبی ها …
در تو می شود مگر خوب نبود می شود مگر رحمانیت خدا را فراموش کرد
در تو می شود مگر ذکر نگفت یاد نکرد …
در تمام تو سریع الرضا بودنش می درخشد …
در تو نجواها هاست که به آسمان می رود…
تو ماه درخشانِ همه ی آرزوها شده ای ….
در تو فقط می شود دعا و نجوا کرد …!
کاش در میان ندای این الرجبیونت زبانم قفل نشود …کاش…
رجب دوست داشتنیِ من تو ماهِ تمام دعاهای منی…
رفتنت مرا غم است و بودنت مرا امید…
والسلام
(20 رجب 1437)
“هوالکاشف”
دیدید!
تا بحال یهو حال دلتون متغیر میشه !
الان من دقیقا در همان متغیر قرار دارم …
مثلا یه هو چنان موجی از معنویات بهم وارد میشه و چنان خارج میشه
خودم نمیفهمم بلاخره این حال دل کدوم وریه!
اللهم اشف کل مریض!
پ.ن: حال نوشتن نداشتم صرفا جهت اعلام اینکه هنوز به فرشته مرگ لبیک
نگفتم این پست و میذارم.
پ.ن: امیدوارم تو این ماه یادی هم از ما بکنید …
“هوالمحبوب”
تا بحال شده قبل از تعطیلات له له بزنید که برسید
به تعطیلات چه کنید و چه کنید و چه کنید بعد
که تعطیلات شروع شد ببینید هیچ و هیچ و هیچ!
حالاما در این لحظه اسفناک قرار گرفته ايم!!!
شش روز از تعطیلاتمان گذشت و هیچ کار
مفیدی از این دستان مبارک تراوش نشده است.
بدتر از آن هم اینکه آمدیم درس بخوانیم
دیدیم کتابمان را در حوزه جا گذاشته ايم.
واقعا لحظه حساسی بود آن لحظه خودمان
را کنترل کردیم همان نزدیکی ها چاقویی بود
میخواستیم آن را برداریم و فرو کنیم در شکم
مبارکمان از دست این کارهای بی فکرمان.
خلاصه آنکه رجوع کردیم به تلگرام مزخرفمان
تا یکی از همکلاسی ها ما را دریابد و تصویری
از درس های ارائه شده را برايمان بفرستد
ولی چه فايده حس درس خواندن پرید!
آمدیم کتابی که چند وقت پیش گذاشته
بودیمش کنار تا مطالعه کنیم را بخوانیم بیست
صفحه خواندیم و گذاشتیم کنار!
اینجا مثل دنیای مجازی ارواح می ماند
نه کسی می آید نه کسی می رود
ماندم این چهارصد و خورده اي خواننده انسان حقیقی
هستند یا صرفا برای دلخوش کردن بی نوایی مثل ما.
خب بابا تشريف می آورید يه اِهِنی يه اُهُنی مرديم
از بس با در و دیوار اینجا صحبت کردیم
.حداقل بمانیدفنجان چایی نوشیدنی چیزی
میهمانمان باشید.! یادش بخیر
آنزمان ها در بلاگفا عجب برو بيايي
داشتیم… اینجا مسکوت مانی بِه!!!
والسلام
“هوالشافی”
من از تمام آن شهر بغض دارم . . .
از آدم های آن شهر بغض دارم . . .
از نگاه هایشان . . .از غروب غریبانه اش
گفتنش سخت است ولی من از آن کوچه . . . آه!
بعضی درد ها را حتی استخوان هم از پسش بر نمی آید . . .
(26 جمادی الاول 1437)
” هوالشافی”
ضربه ناغافل بود
وگرنه میخِ در
جسارت نمی کرد..!!
