” هوالشافی”
حس کودکی را دارم که
دارد به دقایق آخر جشن تولدش
نزدیک می شود . . .
پ.ن : همیشه از شروع جشن
غصه ی اتمام اش را داشتم !!!
موضوع: "روزمرگی"
“هوالشافی”
دو سال از آخرین ماه رمضانی که دعوت نامه طواف
کعبه ات را گرفتم گذشت !
یادم نمی رود اشک های پیر زنی را که برایم دعای
مکه را کرد :
پیر شی مادر ان شاء الله شنبه بروی مکه!
و همان شد شب شنبه محرم شدم
مانده به اذان صبح طواف کعبه ات کردم
آن روز در مسجد حس کردم تمام دنیا چشم دوخته بودند بمن
شاید حجم نگاه تو بود که آن طور سنگینم می کرد. . .
لبخند تو را بر شانه هایم حس کردم
فراموشم نمی شود آن ماه رمضان هنوز خیسی اشک هایم
از اتمام ماه نگذشته بود که جوابم را با همان پیر زن دادی
نه اینکه مکه می خواستم نه!
فقط محزون بودم از اینکه در ماهت آنچه باید استفاده نکردم
تو فوق العاده ترین خدایی هستی که می شناسمت
بهترینِ بهترینِ بهترینم به آخر های میزبانیت می رسم
آن روزِ آخر ماه رمضانِ دو سال پیش را برایم دوباره
احیا کن . . .
بگذار یکبار دیگر هم نگاه مهربانت را روی خودم حس کنم. . .
26 رمضان 1437
“هوالمحبوب”
می روی و به پشت سر تو را صدا می کنم. . .
( مصرع بعدی هر چقدر به مغزمبارک فشار آوردم نیامد که نیامد )
پ.ن: مرو ای ماه قشنگم مرو . . . !
“هوالمحبوب"
از یکی از دوستان جویای حال خانواده اش شدم
آنها به تازگی به المان مهاجرت کرده بودند ،
با یک آه گفتم که خوش بحالشان آلمان را دیدند
یکی از دوستان به حالت کنایه به من گفت بله زیارتشان قبول باشد!
جا نخوردم ولی دلگیر شدم از این تفکر، دیدن کشورهای دیگر عیب نیست
من مسلمان اگر به بلاد به قول آنها کفار بروم گناه نیست !
تصور اینکه در جهان دیوار چینی هست ایفلی هست اهرامی هست موزه لووری هست
ونیزی هست بیگبنی هست و .. . .. . . .. اینکه احتمالش خیلی کم است
که تو در انجا قدم بزنی ببینی تفاوتها را درک کنی حس کنی زیبایی های
دیگر بلادها را لمس کنی غم انگیز است . . .
لااقل برای من غم انگیز است این موهبت الهی است که اینهمه تفاوت در اطرافت است
همه ی این ها یک نعمت هستند یک رحمت هستند
این عظمت خداوند است که درکش بس دشوار است ….
و دیدن این زیبایی ها این نعمت ها واقعا لذت بخش است.
چند وقت پیش تصاویر یکی از دوستان را که در میلان انداخته بود
دیدم دوباره دلم پر شد از دیدن و مدام در ذهنم میگفتم یعنی می شود من هم از نزدیک
ببینم !
به یکی دیگر از دوستانم داشتم همین ها را میگفتم ،گفت :
عزیزم چطور از اینجا سلام میدهی زیارت به حساب می اید
تو هم عکس ها را ببین انگار آنجا بودی :))))))
به قول مجازی ها با این دلداری رفیق شفیق کلی کیفور شدیم و
خندیدیم . . .
دلیل اینکه اینها را اینجا نوشتم واقعا نمیدانم شاید علاقه بیش از حدم
به دیدن بود که باعث شد بنویسم . . .
احتمال حذف این پست بالاست !
ولی ، ولی اصلا نا امید نیستم که نبینم هیچ چیز غیر ممکن نیست
خداجون این را هم در لیست این دنیایم قرار بده با تشکر بنده ی پررو ات!
والسلام
“هوالعالم”
چقدر کار کردن با کوثربلاگ سخته :(
“هوالشافی”
و آمد شبی که همه چشم ها؛
چه پاکُ چه ناپاک
دوخته شده است به کرامتی که
چون آن وجود ندارد . . .
پ.ن: التماس دعا
“هوالمحبوب”
بعضی فرصت ها که تمام می شوند.
تمام غم های عالم بر جانت رخنه می کند .
شاید دیدگاه غلط باعث شد که اینچنین مشوش شوی!
اینکه آیا بخششی هست آیا بخشیده شده ام؟!
آیا به من نگاه محبت آمیزی می شود!
آنوقت سوال در ذهنت ایجاد می شود که بعد از چندساعت
اشک و زاری و ناله و استغفار تازه این را بگویی که آیا بخشید ما را!؟
بنظرم این نقض غرض تمام رحمانتیتش می شود!
ما در انتها اشک نمیریزیم از ترس آنکه آیا بخشیده شده ایم
یا نه!
اشک میریزیم چون میدانیم دوباره همان آش خواهد شد و همان
کاسه!
اشک میریزیم چون میدانیم که دیگر مثل امشب خلوتی نخواهیم
داشت!
چون در ذهنمان تنیده شده است که تو فرصتهایت را فقط
در شب قدر خواهی داشت!
چقدر از ما جدای از شب قدر خلوت کرده ایم و اینطور
خالصانه نجوا کرده ایم!جز در مواقع مشکلات که همگی
در آن زمان عبد خالص میشویم تا حاجت بگیریم!
ما اشک میریزیم برای اینکه خود را شناخته ایم
و تلاشی برای آن نداریم!
ما اشک میریزیم از فراق!
فراقی که با دستان خودمان رقم زده ایم
و بعد از مراسم می رویم تا شب قدر بعدی!
کاش پیمان نامه ای در این میان وجود داشت که در انتهایش
همه مُهرزنان میگفتند که دیگر فراقی نخواهد بود . . .
