“هوالمحبوب”
آدمی تا کودک است بزرگ تر ها او را بزرگ میشمارند
و تا وقتی نام از دین میاید او همچنان کودک به شمار می آید …!
آیا دین کوچک کننده است ؟!
یا انسان ها در مقابل آن کوچک می شوند !؟
فراموش نمی کنم روزه هایی که در کودکی ادا می شد همراه با اهنگی از تمسخر
کودکانه دوستانم که آیا مادرم عاطفه دارد که می گذارد من با آن جثه کوچکم
گشنه و تشنه بمانم شاید مادرم در چشمان آنها غولی وحشتناک بود . . .
همان ها که در کودکی مرا تمسخر می کردند اکنون چشم دیدن رمضان خدا را ندارند . . . !
