“هوالمحجوب”

چند روزِ پیش احساساتم را در موردِ یک کتاب اینجا نوشتم ولی اشاره ای به این نکردم

که چه کتابی. اسم کتاب: “اعترافات غلامان". روایتِ کتاب به دستِ غلام هایی است که

با امام رضا علیه السلام برخورد داشتند. در واقع کل کتاب از زبان تک تک این غلامان با

داستانِ خاص خودشان روایت میشه. کتاب از نظر من فوق العاده عالی بود هم از نظر

قلم و هم از نظر روایت.

نکته ای که برام در این کتاب جالب بود. تکرار جمله ی ” سرنوشت دستِ خودمان نبود”

البته من چون فقط یکبار این کتاب را مطالعه کردم فقط مضمون را گفتم نه اصل ان

جمله. در واقع تمامِ این غلامانی که با شخصیت معصوم برخورد داشتند و در آخر قصد

کشتن اش را گرفتند در هر داستان اشاره می کنند که ما غلام بودیم و اختیارمان دست

خودمان نبود!

به نظرم درسته گاهی شرایط طوری اقتضا می کند که انعطاف از دست می رود. ولی آیا

واقعا می تواند شرایط اراده و اختیار را از آدم بگیرد!؟ طبعا نه! انسان در هر شرایطی

اراده و اختیار را دارد. مثلا زمانی که آن سی غلام مقابل مامون ایستادند و دستور قتل

معصوم را گرفتند دو راه داشتند: یا سرپیچی کنند و یا اطاعت کنند.

سرپیچی معادل بود با مرگ درست! اما ایا واقعا کشتن فردی که از صحت و سقم شخصیتش

اطلاع داری و می دانی! می دانی که این شخص برتر است. مرگ را نمی پذیری!؟؟؟ و تن به

ریختن یک خون پاک می دهی! کمی برایم گنگ بود این بحث. این تبرئه کردن. البته همیشه

قضاوت راحت است. می توانی خارج از گود بنشینی و دست روی هم بگذاری و همه را

آنطور که دلت می خواهد متهم کنی و بعد بروی. من هم در جا و زمان آنها نیستم تا بتوانم

متهم کنم که قطعا چه اینکار را بکنم چه نه! متهم هستند. اما از نظر من مردن از ماندن و در

بند بودن بِه از کشتن معصوم و عزیز یک شَبِه شدن!

پ.ن: پی دی اف کتاب را در قسمت “کتابخانه ی من” قرار میدم. دلیل اینکه این کتاب را

خوندم مسابقه ای بود که استان قدس رضوی تا 28 این ماه تدارک دیده. درواقع تبلیغ این

مسابقه باعث شد که جذب کتاب بشم. شما هم اگر وقتش را دارید بخونید و اگر مایل بودید

تو مسابقه هم شرکت کنید :) خالی از لطف نیست.

پ.ن2: بخاظر مشغولیات نتوانستم در مورد هفته یا روز کتاب و کتابخوانی چیزی بگم. این

روز یا هفته را به همه ی کسانی که مطالعه جزوی از زندگیشون شده تبریک می گم :)