“هوالمحجوب”

کم تر کسی هست که نامه ی عاشقانه ی امام خمینی ره به همسرشون را نخونده باشه.

یه لطافت خاصی پشتِ کلمات محبت امیز خوابیده که با خودت فکر می کنی خدایا

این مرد با این همه ظرافت و لطیفی روح چطور تونسته انقدر محکم و با استقامت در

این راه سخت قدم برداره… چطور تونسته عده ای رو انقدر مصمم کنه تا حقشون رو

بگیرن حتی به قیمت از دست دادن حیاتشون.

بعدتر که نگاه به سیره  علما و عرفا می کنی متوجه میشی که اصلا عجیب نیست. همه ی

این بزرگوارا زندگیشون و حدودات حیاتشون با خواسته خدا عجینه. برای همینه؛

با چیزی که خشم خدارو بر می انگیزه سر جنگ دارند و با چیزی که خدارو خوشحال می کنه

سر سازش.

در واقع کل مدار زندگیشون دور برنامه ی خدا -دین- می چرخه. و چقدر قشنگ، چقدررر

قشنگه اینطور زندگی کردن. اینطور سالم روی کره ی زمین نفس کشیدن. و در آخر انقدر

خوب برای ملتی جاودانه شدن!

+ برای شادی روح امام راحل، همینطور فرزندان شهیدشون صلواتی هدیه کنیم :)