“هوالمحجوب”

بعد از مرگش آمده بود خوابِ کسی ، تعریف میکرد در خواب دیده است که فلانیِ مرحوم

وارد مراسمی شده است و وسط مجلس میخورد زمین ، هرکس که میرود کمکش کند و

بلندش کند اجازه نمیداده و مدام از مادر کمک می خواسته .

به مادر گفت : حلالش کند .

مادر چیزی نگفت . راستش ازار و اذیت هایش خیلی اشک های مادر را در اورده بود .

آنشب وقتی با شنیدن خواب از مادر میخواستیم که او را ببخشد .

مادر لبخند زد و گفت من حلالش کرده ام .

همان پنجشنبه رفته بود سرمزارش و برایش یس خوانده بود .

اگر بخواهم قهرمان زندگی ام را انتخاب کنم قطعا اولین گزینه را مادرم انتخاب میکنم .

خانمی صبور و مهربان ؛ دلسوز و بخشنده . . .

با وجود تمام دلخوری ها و ناراحتی ها باز هم هر پنج شنبه به خاکش میرود .