“هوالمحبوب”
با رفیقاش رفته سوریه زیارت جای اینکه از خودشون مثل آدم خبر بدن وُیس می فرستن؛
اول یکی از آقایان تاریخ روز و ساعت را اعلام می کنه، بعد همگی شون یک دفعه باهم میگن:
- ما زنده ایم!-
+ خداوندگارا!!!!
موضوع: "روزمرگی"
“هوالمحبوب”
شاید شرم آور باشه بعد از دیدن کلی فیلم رعب آور با دیدن یک فیلم هیجانی به جایی برسی که
پاشی و بگی دیگه طاقت دیدن ادامه ش را ندارم! و شاید هم بخاطر این روزها و حال روحیت
واقعا کشش تحمل اینهمه هیجان را نداری. و یا اصلا انقدر فیلم خوب ساخته شده که این حجم
از استرس عادی باشه. اما به هرحال من با دیدن این فیلم تا زمانی که تمام بشه سکته ناقص را
زدم.
یک فکرایی واقعا کد هستن. مثلا موقع دیدن این فیلم غر میزدم که یعنی چی زندگی با این
شرایط برن قشنگ کنار هم بایستند یک جیغ بکشن بمیرن تموم بشه بره!
کُد این فکرا هم دقیقا بوی سیر شدن از زندگی میده…
“هوالمحبوب”
باید بیاد دست بکشه روی قلبم و غبارش را پاک کنه. نفت تو فیتیله ی چراغش بریزه. باتری
لبخندهام را شارژ کنه… خلاصه اینکه خونه ی دلم را برقِ امید بزنه!
+ نمی دونم چمه! نمی دونم!
++ داره نزدیک به یک ماه میشه… یک ماهِ ناخوشی. حیف تابستانم. حیف…
“هوالمحجوب”
تو ونک یک پسربچه ای بود خرگوش می فروخت… از این خرگوش های مینیاتوریِ ناااااز
هی وسوسه می شدم یکی بخرم. ولی ترس از مرگش اجازه نداد. یکی دیگه از دلایلا این
بود که از بچگی گفتن خرگوش نحسِ! البته که نمیشه این خرافه را پذیرفت. اما خب از
آنجایی که خرگوش از حیوانات مسخ شده س. فلذا اندکی درونمان با یادآوری آن متزلزل
می شود! :/
+ با این درونِ مزخرفمون…
“هوالمحبوب”
با نیشِ باز:
- فلانی را یادته؟!
- مُرد؟؟؟؟؟
خنده بلند:
- آررررره
+ قبلتر ها وقتی کسی میمرد غمگین می شدن. خودشون به یادِ مرگ میافتادن و الان…
مرگ را از خودشون خیلی دور می بینن!
“هوالمحبوب”
به بیماری ترس از قضاوت دیگران دچار شدم!
تا جایی که حتی موقع گذاشتن یک پست در دلم همه ی احتمالات و فکر ها را مرور می کنم…
+ :(
“هوالمحبوب”
بی نتیجه ترین بحث، بحثیه که طرف مقابلت به تمام معنا نفهم باشه!
