“هوالمحبوب”

دم ظهر گوشی ام با شماره ناشناسی صدایش بلند شد . تا جواب دادم دیدم یکی

از هم کلاس های قدیمی که فقط یک ترم با من بود است .

قطعا تعجب کردم از این تماس .

بعد از حال و احوال چه بگوید خوب است ؟!

بیا بریم تهران . . . گفتم برای چه ؟! گفت خواهرم میخواهد لباس عروس بگیرد

بیا ! من فقط مانده بود شاخ در بیاورم !

((در دلم گفتم من خواهرم ازدواج کرد

هیچ نفهیدم چطور ازدواج کرد نه در خرید ازدواجش بودمنه تدارکات جشن !

نه در خرید لوازم خانه اش

حتی اگر چیزی را هم میخریدتا نشانم نمیداد هیچ پرسش هم نمیکردم .

کلا سیستمم اینطور است ! نه اینکه بی ذوق باشم نه ! مدلم همین است خنثی ام

آنوقت خواهر تو میخواهد لباس عروس بگیرد به من چه مربوط است !))

گفتم مقاله باید بنویسم نمی رسم برنامه های امروزم را گفتم .

چه بگوید خوب است ! لوس نشو بیاد . . .

خلاصه اینکه با هزار دلیل و برهان از اصرارش خلاص شدم.

بعضی ها نمیدانم واقعا چه فکری میکنن!!!

باید از این به بعد در شماره دادن هایم تجدید نظر کنم :/

ولی وقتی میخواهند چه بگویم؟! بگویم شماره نمیدهم !!!!؟