“هوالمحبوب”

درون ماشین ، پشتِ رُل نشسته  و طبق همیشه ژست شوماخر را گرفته ، در حال رانندگی

بود . . . یک موزیک مزخرف تمام فضای ماشین را پر کرده بود .

دخترک سرش را تکیه داده بود به شیشه و زُل زده بود به خیابان های پر هرج و مرج ، به آدم-

هایی که با عجله یا با آرامش قدم میزدند و هرکدام در آن شلوغی گم می شدند .

به خودش که آمد دید دارد به موزیک گوش می دهد طبق عادتش رسوخ کرده بود به مضمون

اشعار . ناگهان بوی گندِ خیانت به مشامش خورد .

یادش آمد شوماخری که در ماشین نشسته تازه شاید یک ماه است که به گفته خودش آن

معشوقه کذایی اش را رها کرده ، و بدتر از آن سی دیِ در حالِ پِلِی برای همان راننده بود فکر

اینکه این اشعار در ذهن او برای همان زن -معشوقه کذایی- خوانده می شود گندیدگیِ بوی

خیانت را بیشتر در مشامش فرو می کرد . با همین افکار تمامِ دل و روده اش بهم ریخت .

چند دقیقه نگذشته بود که فریاد زد  :

- ماشین را نگهدار ، حالم دارد بهم می خورد  . . .