“هوالمحبوب”
تاریکیِ شب، مرا در خود بلعيده است .
سکوتش مُهرِ لبانم گشته.
ماه نقشِ سو سوی رهایی را برایم ایفا می کند.
امشب در ذهن قتل عامی برپا شده است.
کسانی که در گذشته نداشتنشان غیر قابل تصور بود.
حالا در این تاریکی، به چوبه ی دار آویخته شده اند.
و تمام خاطراتشان در آتش غضب، در حال سوختن است.
قیامتی بر پا شده است در محکمه ی عقلم.
بایگانی مغزم در حال سوختن است، برای مرگ این همه آدم در ذهن
باید سیاه پوش شد، مگر نه؟!
