“هوالرئوف”
تصور از دست دادن عزیزی کوچک، عزیزی که دنیایی آرزو در سر دارد و برایش در سر داریم
آن هم به این فجیعی. دردآور که نه.. مرگ آور است.
به مادرشان فکر می کنم. به لحظه ی خداحافظی و رفتن به مدرسه. به وقتی که نمی دانستی
آخرین نگاه است، آخرین صدا (!) و شاید آخرین آغوش…
+ چطور با دیدن این دردها و غصه ها زنده ایم! چطور.. !!!
