“هوالمحبوب”
در مقابل خواسته ی بچه تون که باب میلتون نیست. به جای توجیه ها و سرکوب کردنِ
نیازهاشون.
اجازه ی یکبار تجربه کردن را بدید. بعد از اینکه دست و پاش را لاک زدم اون هم رنگ جیغِ سرخ!
خودمم هوس کردم و به ناخن های دستم که اتفاقا -همین دوروز پیش بهش رسیده بودم- زدم.
موقع زدن خواهر یادآوری کردن که فلان خانواده میان و با این وضعیت دستات قطعا فشارشون
جابه جا میشه. خلاصه اینکه این خانواده که همه خانم بودن آمدن. عکس العمل هرکدومشون
برام جذاب بود.خیلی نمی خوام وارد جزئیات بشم.فقط اینکه یکی از دختر بچه ها که تازه داره
وارد هفت سالگی میشه، موقع خداحافظی با یک حالت خاصی بهم گفت: خاله ماریا، دیگه به
ناخنات لاک نزنیا!
گفتم چرا؟!
گفت: آخه سرطان میگیری!
خندیدم و در جوابش گفتم: خاله جان با یکبار زدن کسی سرطان نمیگیره.
نمی دونم این سرطان گرفتن صحت داره یا نه. ولی قطعا این حرف برای یک بچه هفت ساله
نیست. هر دختربچه ای علاقه داره به لاک. به جای سرکوب کردن علاقه ش. اگه حساس هستید
طوری تربیت کنید که فقط تو خونه ازش استفاده کنه. نه اینکه با سرطان گرفتن و فلان درد را
گرفتن بچه را بترسونید.
نکته: چرا فکر می کنید کسی که لاک زده آنهم با آن رنگ. مخصوصا با تیپ و ظاهر ما این شکلی
میره بیرون؟! جای اینکه متعصب باشید و سریع قضاوت کنید به این فکر کنید که این بنده خدا تو
خونه زده و اگر هم بیرون بره دستکش میپوشه. خود من دستکش مخصوص گرفتم. اگه چیزی را
دوست ندارید انقدری رو خودتون کار کنید که نفرت و قضاوتتون از چشم ها و نگاهتون بیرون نزنه!
