“هوالمحبوب”

دیروز کرسی رو با خواهر از طبقه ی بالا آوردیم پایین. به لطفِ مامان کلی فرش روش بود

که هرکول وار بلند کردم و انداختم اونور…بعدشم پهلوون وار چیدم روی دوتا صندلی! :/

بعدترش لحاف مخصوص کرسی -که انگار یه آدم به خواب رفته رو بلند کردی- آوردم

طبقه ی پایین. سر شب خواهرم رو کرد بهم و گفت:(( ماری! بپر برو چهارپایه را بیار عروسکارو

بیاریم پایین.))

حالا چهارپایه چیه؟! همون جسم بزرگ آهنگی سنگین که قدش از تو هم بلندتره :/ یه نگاه بهش

کردم، دیدم نه متوجه نگاهم نمیشه! آخر زبانی گفتم: خواهر اشتباه گرفتیا من هرکول نیستم!

***

بدونِ اینکه به مامان بگم رفتم براش از این صندلی های مخصوص نماز خریدم. از بس خانم

تخس تشریف داره باید تو عمل انجام شده قرارش بدی.

***

دو تا کلاف برای مام بزرگه گرفتم برام شال گردن ببافه :))) حالا نه اینکه شال گردن بنداز باشما

نه! چند وقت پیش وسط حرفهاش گفت کاش میل بافتنی بود تا کمی مشغول بشه. منم رو هوا

گرفتم و جنگی رفتم براش خریدم. حالا این شال گردن هم یجور زدم به اسم خودم که بافتنش

هدف دار و با لذت باشه…

***

حالم خیلی خوب نیست، ولی امید دارم که خوب بشم.

***

در آخر اینکه خداروشکر که روضه هست. اگه نبود می پوکیدیم…