“هوالمحبوب”
مثل کسی که در انتظار خبری از گمشده اش است هر روز پیام هایم را، ایمیلم را…
با امیدی ناشناخته چک می کنم. و هر بار دست از پا درازتر به دیواری بسته می خورم.
گمشده دارم انگار! گمشده ای که نه می دانم چیست و نه خبری از آن دارم!
موضوع: "دلتنگ نامه"
“هوالمحبوب”
به نظرم این بخش از زندگیِ ما باید تو تاریخ با سر فصلِ:
” از رنجی که برده ایم….
یاد بشه!
“هوالمحجوب”
گاهی وقت ها احساس می کنم تافته ی جدا بافته ام. آنقدر که در میان جمع
حس می کنم زمان ایستاده و همه جمعیت خیره شده اند به من.
وقتی با عجله همه به سمتِ سرویس می رفتند. تا نمازخانه را دیدم گفتم من
میروم نمازم را بخوانم. برگشت رو به من ایستاد بین همه آن جمعیتی که در
مجتمع تجاری در هم می لولیدند گفت: ماریا ول کن حالا!!!
یک لحظه واقعا احساس کردم همه چیز ایستاد. احساس کردم همه به من نگاه
می کنند. فقط با بهت نگاهش کردم. ول کن حالا؟! انگار مثلا تفریحی است که
الان وقتِ آن نیست. همینطور با بهت نگاهش می کردم که آن یکی برگشت
و انگار بخواهد از سر باز کند. گفت: برو برو اشکال نداره!
اشکال نداره؟! مگر نماز خواندن اشکال داشت؟!
خواستم خودم را به بیخیالی بزنم. خواستم فکر کنم تمام رفتارها بخاطر شرایط و
جو بود. خواستم فکر کنم ظاهر متفاوتم با آنها برایش عار نیست. خواستم فکر
کنم…
خیلی تلاش کردم فکر کنم، خیلی تلاش کردم فکر کنم که آنها من را وصله ی ناجور
نمی بینند. خیلی خواستم فکر کنم. نشد. لعنتی نشد که بشود. نشد که اینبار ظن
خوب بزنم و خودم را به بیخیالی بزنم. مستقیم رفتم نماز خانه. نمازم را خواندم و
برگشتم. بعد از آن همه چیز برایم مثل جمع شدن بود. انگار که در جعبه ای بودم
و آن جعبه مدام داشت کوچک کوچک تر می شد…
“هوالمحبوب”
دلم می خواست الان به جای این مسیر تو راه جمکران بودم :(
“هوالمحبوب”
” مرگ یعنی بی رویا شدن!…
+ شکرالله آخر نمازم حذف شد… خواستم بگويم اما دیدم نگفتنش از گفتنش بهتر است.
“هوالمحبوب”
داره می باره، خیلی تند، با شتاب… صداش کلاس را برداشته
سعی می کنم به درس گوش بدم اما نميشه… تمام حواسم به
بیرون از پنجره اس. نیمکت کناری پنجره نشسته ام و زُل زدم
به این بارون کی استاد تذکر بده خدا ميدونه…
قراره امروز روز خوبی باشه مگه نه!؟
“هوالمحبوب”
دفترچه ای که ده سالِ پیش با هزار فکر و آرزو خریدمش،
همان دفترچه ای که با هزار ذوق می خواستم پُرَش کنم…
شب پیش بخشیدم!
شبِ پیش هزار فکر و آرزو و ذوقی که هیچوقت به ثمر ننشست را بخشیدم!
شبِ پیش ترسِ از این تغییر را در خودم احساس کردم.
+ دوست ندارم بیش از این بزرگ بشم… دوست ندارم
