“هوالقادر”

اگر روزی فرزندی از آنِ خود داشتم هیچوقت، هیچ وقت برایش

از دردهای کشیده و غصه های درون ریخته ام حرفی نخواهم زد. . .

بگذاریم کودکان در دنیای شیرین خودشان بمانند ، با این افکار و رفتار

پوسیدمان نه تنها محبت از فرزندمان با شیوه ای زشت گدایی میکنیم بلکه دلِ او را

رنجانده ایم دلی که آنقدر کوچک است که گنجایش فهم و هضم این مصیبتهای 

به ظاهر عظما را ندارد . با این حرکات دستش را گرفته کشان کشان به سمت دنیای بزرگسالی

میبریم و او را پرت در جایی می کنیم که نه از نظر زمانی حق ورود را دارد و نه متعلق به آن

است.بگذاریم خودشان به وقتش  بزرگ شوند . . .

پ.ن: پیام داده کاش میتونستم غم ها و زجرهایی که مادرم در کودکی کشیده را

از یادش ببرم ! حال این مادر حاضرم شرط ببندم هر چند سال یکبار هم یاد مصیبت های

وارده بهش را نیوفته اَد حالا که کرده باید سفره کند برای فرزندش :/