“هوالمحجوب”

من خیلی مراسمات شرکت نمیکنم ، قبلتر ها یعنی از نوجوانی تا پا گذاشتنِ در جوانی

شرکت در مراسمات برایم فوق العاده اهمیت داشت و شدیدا پایبند حضور در مراسمات

بودم .

آنموقع ها هم  عزلت نشین بودم . کلا در واقع آدم زیادی درونگرایی هستم .

چه در محرم چه در شبهای مبارک تا پایم را در مسجد میگذاشتم مستقیم میرفتم

قسمت تدارکات و آن پشت خودم را با وظیفه ام که اعم از چای و شست و شوی

فنجان ها بود مشغول میکردم و در نهایت اندکی در روضه ها هم شریک میشدم و در

همانجا بعد از اتمام کارهایم مینشستم یک گوشه آشپزخانه و اگر دل همراهی میکرد

اندک اشکی هم از چشمانمان شُرّه  میکرد .

ولی بعدها دیگر تکی شدم . متاسفانه .

فقط در مواقع لزوم شرکت میکنم از محرم فقط دو شب اصل و در ماه مبارک هم

فقط شبهای قدر آنهم تک و توک مثلا یک شب در خانه یک شب یکجا و شب دیگر

جای دیگر . . .

این را میگذارم پای حساسیت هایی که جدیدا در وجودم ایجاد شده که البته احساس

میکنم این حساسیت ها تا به حدودی بجا هستند .

شب قبل تا وارد مراسم شدم یک گوشه دنج پیدا کردم و نشستم .

کم کم تعداد زیاد شد .

یک خانم کنارم نشست که دلش مراسم نمی خواست انگار ! خانمی مسن هم سمت چپم

بود که متاسفانه بنده خدا سواد نداشت انگار و رویه خودش را میرفت !

یک خانم هم مقابلم نشست که بچه چندماهه داشت و بچه اش از بدو ورود زوم شد روی

من !

آنقدر نگاهم کرد تا مادرش هم فهمید و مجبور شدم از پوسته سرسختی ام در بیایم و

با نوزاد صحبت کنم و ناز و نوازشی نثارش کنم .

تا آخر مجلس آن نوزاد خیره ام شد !

کلا می توانم بگویم که از دیشب تنها اندکی از مراسم را فهمیدم و کلا مثل در خانه بودن

بودم .

انگار این دِلی رفتن هایم باید همچنان ادامه داشته باشد .