“هوالمحجوب”

هروقت از خیابان پشتی تردد کنم ، مخصوصا اگر از این دستِ خودمان بروم آن دست

یاد ِ :

کوچک تر که بودم حدودا پنج ، شش ساله یک بار از درِ پشتی وارد خیابان شلوغ پشتی

شدم .

آن خیابان فوق العاده شلوغ است و تردد ماشین دارد .

در آن لحظه دل به دریا زدم و از خیابان خواستم تنها بگذرم . . .

خب قانونا اول سمتِ راست را نگاه کردم و بعد سمت چپ را ، بعد با هیجان  فقط دویدم !!!

بعد از دویدن و رسیدن به آن دستِ خیابان چنان ذوق مرگ شده بودم که نگو . . .

آمدم خانه و با ذوق به مادرم گفتم توانسته ام تنها از خیابان بگذرم .

طبق معمول اندکی احتیاط یادآوری کردن و یک تشویق ساده و تذکر . ..

اولین بار شبیه یک رویا بود برایم .

روز بعد دوباره خواستم آن رویای غیرممکن را به حقیقتِ قطعی تبدیل کنم .

دومینبار سخت تر و کمَکی ترسناک تر بود چون ماشین خیلی تردد میکرد .

انقدر تا برسم آن دست هیجان داشتم که تا رسیدم ذوق مرگ شدم . ..

در پسِ آن ذوقمرگی و خوشحالی ها تاپ افتادم در جوب !!!!!

جوب افتادن خیلی وحشتناک است خیلی زیاد . . . تا چشم باز کردم دیدم در جوبم و

دستی بلندم کرد .

خانم همسایه مهربان مرا مستقیم برد مقابل درب پشتی و پاک ابرو ریزی شد !

هنوز که هنوز است وقتی دقیقا از آن نقطه عبور میکنم یاد آن هیجان و جوب افتادن می افتم . . .