“هوالمحبوب”
چه مِهرِ ساکتی داشتم!
ماه های پیش پر حرف تر بودم انگار ولی این ماه…
احساس میکنم چراغِ این وبلاگ هر لحظه دارد کم سوتر از قبل می شود!
دیگر چیزی نمانده خاموش بشود…
سکوتِ دلخراش...
نظر از: مهدی [عضو]
پاسخ از: . . . ماریا . . . [عضو]
این جمله اتون در مورد خودتون خیـــلی صدق میکنه! مثلا وقتی دیدم وبلاگتون پا برجاست و همچنان می نویسید خیلی حس خوبی داشت :) حس بودن و ماندن!
نظر از: سر به هوا [بازدید کننده]
ان شالله همیشه باشه
وبلاگ مثل اینستا نیست که دنبال کننده دائم داشته باشه
ملت میان و میرن ، شما به نوشتن ادامه بده
الان مثلا من ماهی یه بار میام!
پاسخ از: . . . ماریا . . . [عضو]
مچکرم ان شاء الله…
نه منظورم از خاموشی نبودنِ مخاطب نیست، منظورم خاموش شدنِ قلممِ :)
به قولِ شما خواننده ثابت وجود نداره…
بله وبلاگتون را خوندم. ممنونم از حضورتون :)))
فرم در حال بارگذاری ...
خواننده ها میان و میرن ولی نویسنده و متنش هست همیشه…