“هوالمحجوب”
حالا که به روز زن نزدیک میشیم، دونه دونه تو گروه بچه های دبیرستان آنلاین می شنُ و مدام
می پرسن روز زن چی قراره هدیه بگیرن و یا گرفتن! مورد داشتیم تک پوش- از این النگو پهنا-
از همسرش هدیه گرفته و عکسش را فرستاده تو گروه. یه عده هم از روی محبت - الله اعلم- وای
وای گویان و به به کشان تبریکات فرستادن به طرف که؛ الهــــــی با دل خوش استفاده کنی!
بعد من وسط این صحبت های سخیفانه به این فکر می کردم خب! این رفتارا که چی!؟! الان
مثلا به ماها چه ربطی داره که همسر ایشون یا اوشون(!) براش کوفت گرفته و یا باقلوای عسلی.
از یک طرف دیگه یکی دیگه بیاد مدام بگه وضعیت خرابه و نمیشه توقعی از همسر داشت.
همه می دونیم که موقعیت زندگی ها این روزها خیلی تاپ نیست. هرکس به سهم خودش یک
تکه وزنِ از این زندگی برداشته و کشان کشان داره می بره. با این شُو - نمایش خودمون- بازیها
سنگینیش را بیشتر نکنیم. اگه خوشبختی، باش! نیاز به فریاد زدن نیست. اگه بهترین ها را داری
نیازی به نمایش نداری! اگه و هزار اگه ی دیگه…
+ خیلی پراکنده حرف زدم! می دونم…
++ اینهمه آه و حسرت را پشتِ زندگی هاتون نخرید. هیچکس داخل زندگیتون نیست تا نقطه-
های سیاهش را ببینه و بفهمه همه چیز به اندازه ی اون ظاهر زیباتون قشنگ نیست!
