“هوالشافی”
کاش می شد تمام کلمات می توانستند ذره ذره از احساساتِ درونت کم کنند و حجم بارِ
سنگینی که روی قلب خوابیده را بیدار! ولی افسوس … افسوس که نه در توانم این هنر
هست و نه کلمات دلشان می خواهد این لطف بزرگ را در حقم بکنند… لاجرم هر روز با
رفرش های مداوم این صفحه را باز و بسته می کنم. می خواهم که بنویسم، اما انگشتانم
نمی گذارند. سخت جانیِ دنیای حقیقی ام به اینجا هم سرایت کرده!
غریبه شده ام با اینجا…
پ.ن: برای هم دعا کنیم…
