“هوالمحبوب”
وقتی صدای دعوای یک خانه به گوشم میرسد.
گوشهایم را میگیرم ، یا خودم را مشغول میکنم . تپش قلب پیدا میکنم و مدام زیر لب
برای ارامش آن خانه دعا میکنم .
کاش هیچوقت هیچکس در هر شرایطی که هست به خودش اجازه فریاد زدن را ندهد .
کاش همه زبانِ حرف زدن را بلد باشند . با فریاد هیچ مشکلی حل نمی شود .
یه جا خوندم که تو عهد عتیق نوشته که مردم بابل برجی ساختند که به خدا برسن. خدا اونا رو عذاب کرد. عذابشون این بود که هر کدوم به زبونی حرف میزد و هم دیگه رو نمی فهمیدن
بعضی وقتا دو نفر که همو درک نمی کنن و دعواشون میشه رو می بینم به فکر فرو میرم….
البته این رو تو قرآن ندیدم….