“هوالمحبوب” 

 

 

داشبورد ماشین را که باز کردم بسته بزرگ پسته های نذری 

بهم چشمک زدند. من هربار پسته ببینم یاد یک نوروز 

میوفتم :)

یادمه یک عید پسته تمام شده بود و بابا با عجله سه چهار

کیلو پسته ای را که خریده بود جلو در تو راهرو داد به من

و گفت این و بده به مادرت- آنموقع هم پسته تمام شده 

بود و پدر با عجله خریده بود و رفته بود. 

من هم که کاملا از هفت دولت آزاد  کیسه بزرگ پسته را 

سالانه سالانه بردم طبقه بالا!!! 

مهمان داشتیم و خانه پر بود. .  . 

چند دقیقه ای نگذشته بود که جوزِپِه آمد و گفت ماریا فیلم

فلان در شبکه فلان دارد بزن نگاه کنیم. 

خلاصه اینکه جفت کودکی هايمان که هر دو باهم 

مینشستیم پای تلوزیون نشستیم به فیلم دیدن اوایل فیلم

گفتم: پدر چند دقیقه پیش پسته آورد گذاشتم روی میز 

مقابل پنجره برم بیارم همراه با فیلم دیدن بخوریم. 

استقبال کرد از پیشنهادم. 

یک کاسه بزرگ برداشتم و پرش کردم و رفتم داخل اتاق و

نشستیم به دیدن فیلم. 

فیلم حدودا یک و نیم ساعت بود و من با خالی شدن

ظرف پسته سریع دِ بدو ميرفتم و کاسه را پر میکردم 

فیلم که تمام شد جوزِپِه رفت و من ماندم و اتاق خالی و 

یک کیسه بزرگ پر از پوسته ی پسته :)))

یک ساعت نگذشته بود که صدای پای کسی که پله ها را

به دو بالا می آمد به گوشم رسید و کسی تند تند به در 

کوبید،  در را که باز کردم دیدم دختر دایی است. 

طبق روال همیشگی دو تایی رفتیم پشت بام خانه و دراز 

کش شروع کردیم به حرف زدن وسط حرف زدن یاد پسته

ها افتادم و دِ بدو رفتم و پسته ها را با کیسه اش برداشتم

و در پشت بام شروع کردیم به خوردن پسته و حرف زدن 

خلاصه اینکه انقدر خوردیم و خوردیم که از کیسه یک دانه 

هم نماند تا جایی که هر دو دلپیچه گرفتیم و. . .بعد

فجایعی در بدنمان رخ داد و هر پنج دقیقه یکبار یکی 

به سمت سرویس می دوید!!! آن همه پسته در عرض دو 

سه ساعت به فنا رفت!!!

هیچکس هم نگفت که پسته ها چه شد :) 

بعد از چند روز خودم رفتم و پیش مادر اعتراف کردم که 

پدر پسته خریده بود و اینگونه. . .  :))))