“هوالرزاق”

از کنار پیرمرد دست فروشی که چند کیسه فریزر می فروخت گذشتم .

دلم پیشش ماند و جسمم به مسیرش ادامه داد . در حین قدم گذاشتن مدام میگفتم

برگرد ماریا برگرد از او خرید کن نگذار گوشه خیابان بنشیند .

اما برنگشت ، لعنتی پاهایم برنگشت .

عذاب وجدان دارم . فکرم مشغول است . همه اش با خودم فکر میکنم اگر روزی به جای

آن پیرمرد و پیرمردهایی که هر روز میبینم مشغول دست فروشی اند پدربزرگ خودم بود

چه میکردم ! درست است که کار جوهره مرد است اما نه در آن سن نه در آن بزرگی و احترام.

حالا برای التیام درد سهل انگاریم برای دلم دیکته میکنم : خدا روزی رسان است .

در این مواقع در این اشتباهات از خودم بدم می اید خیلی زیاد ، خیلیییییی