“هوالمحبوب”

فکر کنم همه ی ما آدم ها یک دست لباس داریم که فوق العاده راحتیم توش!

این دست لباس هم خیلی سالِ که همراهمون هست، نه دلمون میاد بندازیم

دور… و نه دلمون میاد دیگه نداشته باشیم اش…

هروقت خسته باشم و دلم آرامش بخواد فقط میرم سراغ این… طفلک

وارفته و برای خودش تو گشادی یه شوار کردی شده! ولی از بس راحتِ

دوستش دارم… دلمم نمیاد نداشته باشم اش…موقع راه رفتن ازش غافل

بشم احتمال سقوط به سمتِ زمین خیلی زیاده!  :)))     

کاش مثل همین لباس یک نقطه از زمین هم بود تا برای خودِ خودِ آدم بود

اونوقت وقتی دلش آرامش می خواست می رفت سراغِ اون… راحت و اسوده

کلی انرژی می گرفت بر می گشت برای دوی ماراتُنِ بعدی…!