“هوالمحبوب”
چرا ما اینطور شده ایم ؟!
چرا همه اش فکر میکنیم پیشرفت در ماشین آنچنانی و خانه فلان و زندگی در
موقعیت فوق العاده است ؟!
یعنی واقعا پیشرفت این است ؟!؟!
پیشرفت باید مداوم و پایدار باشد ! میشود تضمین کرد این موقعیت این پول این
ماشین این خانه و یا اصلا این وضعیت برای همیشه پایدار بماند ؟!
احساس میکنم معیارها خیلی داغان و پست شده اند .
و عجیب تر اینکه هرچقدر تلاش میکنیم و خودمان را به هزار بدبختی میاندازیم تا
به همین مثلا پیشرفت برسیم ان فرار میکند !
هم ارامش را از خودمان گرفته ایم هم انقدر حرص در وجودمان انداخته ایم که دیگر نمی توانیم
کنترلش کنیم . روزی بلاخره به همه ی این ها خواهیم رسید . اما یادمان باشد برای رسیدن
به این چیزها چه چیزهایی را داریم از دست می دهیم .
” رسیدن هیچوقت شیرینی آرزویِ “داشتن” را نخواهد داشت . . . قالَ ماریا !