“هوالعالم”
پشتِ تسبیحات خانم فاطمه ی زهرا سلام الله علیها چی خوابیده که تا به لب جاری میشه،
چشمه ی آرامش توی قلب می جوشه و دل را دعوت به سکون می کنه؟!
+ گویا که کر باشد دلم! صورتم را خم می کنم سمت ش، آرام و زمزمه طور گویا که دارم
برای کودکی بی قرار لالایی می خوانم، اذکار را یکی بعد از دیگری ادا می کنم. در هر ادا
یادش می اندازم کیست که؛ آنقدر بزرگ است که در وصف نمی گنجد… کیست که همیشه
حمد مخصوص اوست… کیست که منزه و پاک است…
آنقدر اینکار را تکرار می کنم تا بفهمد برای که و کجا باید مایع بگذارد.
