“هوالمحبوب”
چه تلخ سرنوشتی دارند جملات عاشقانه! چون وقتِ دوست داشتن رسید؛
ذهنی بامهر آبستن شان می شود، روحی لطیف آن را می زاید!
… و بعد به مرور زمان، به دستِ بانی تولدشان کشته می شوند.
سپس، دست به دست جسم بی جانشان می چرخد، چند صباحی مهمان عاشق و
معشوق هایی می شوند و دوباره، با مرگ یک علاقه آوارگی شان از نو شروع می شود…
+ راستی! می دانی نگاه کردن به جملاتی که یک روز با عشق زاده شده و حالا از عشق
تهی، چه حسی دارد؟!
