“هوالمحجوب”

مِهر جانم باید اِقرار کنم ، سحرگاه که نگاهم را به ساعت گوشی سُر

میدادم روی تاریخ  95/8/1میخکوب شدم . . .

تو رفته بودی ! تمام جانم یخ کرد!

آنقدر غرق در روزمره هایم بودم که ،پاک فراموشت کردم.

تو همیشه برایم تداعی اورا داشتی ، مِهر بودی و همچون او مهربان :)

دلم از رفتنِ بدون بارانت غمناک شد و تنم از یادآوری بودنِ در آبان

گرمایش را از دست داد!

آبان به اندازه تو مِهربان نیست ، خودت که میدانی برایم هیچ چیز

نمی آورد نه تداعی و نه خاطره خوشی . . .

کاش قبل رفتنت کمی از مِهرت را به ابان میدادی ، تا او هم مهربان شود

مثل تو که همیشه با من مهربان بودی مهربانی کند بامن !

خدانگهدارِتو تا یازده ماهِ بعد ، اگر آمدی و من بودم برایم از آن نم های

دلنشین بارانت بیاور تا بشوید غبار دلم را :)