“هوالمحبوب”

داشتم ازشون عکس می گرفتم که بلند صدام کرد:

- عمه جان! رو دستت مورچه داره رد میشه!

با تعجب گفتم:

- مورچه؟!؟

یک نگاه به دستم کردم! با دیدن خالِ دست زدم زیرِ خنده!

+ به همین سادگی بود کودکی هایمان!

“هوالمحبوب”

هرچقدر هم تقلا کنی تا از درونت چیزی فاش نشود،ریزه کاری هایی پیدا می شود که حالت

را فاش کند.درست مثل همان اولین نقاشی خاک خورده اش، که بعد از یک سال نبودنش

روی کمد لباس هایت چسب کاری کردی!

+ وقتی دیدم نقاشی را دلم برات کباب شد! همین/.

“هوالمحبوب”

وسط غر زدن هایش انگار که یک چیز ناگهان به ذهنش رسید رو به من گفت بستنی نوتلا!

لبخند زدم و گفتم:- خب؟! گفت: بریم کافه؟! بعد نگاهی به غزل -که روز پرکاری داشت-کرد.

منتظر تاییدیه از سمتِ او بود.غزل روی کاناپه ولو شده بود تا متوجه نگاه شد گفت: نه! روی من

حساب باز نکن، حالم خوب نیست. بعد رو به من کرد و عاجزانه گفت: - بریـــم!

انقدر مظلوم درخواست کرد که با کمی مکث لبخند زدم و گفتم باشه. هرچند که نیم ساعت

قبلش هم در همان هوای گرم با غزل به آموزشگاه موسیقی رفته بودم و چند ساعتی را درگیر

کارهای او بودم. اما باز هم دلم نیامد تا آخر شب کلافگی این دختر پر شور و شر را ببینم.

اولش اصلا حواسم به تفاوت هایمان نبود ولی بعد وقتی در خیابان نگاه های سنگین دیگران را

دیدم ریز نگاهی به خودم و او کردم.

یک سرهمی گل گلی که پاچه ی شلوارش کاملا از کفش هایش قهر کرده بود.یک عبای آبی رنگِ

جلو باز،کیف و کوله نقش و نگار داره جیغ، عینک گردباآویز رنگُ بارنگ و شالی که محض نشان

دادن “سر کردن” روی سرش بود.اگر بخواهم خلاصه شرح تیپ بدهم چیزی فراتر و راحت تر از آن

چیزی که هر روز در خیابان می بینیم.

بعد به خودم نگاه کردم ناخودآگاه از این تضاد لبخند زدم. دستش را مقابلم آورد و گفت دست

بدیم! انگشتان دست راستم با انگشتان دست چپ او در هم گره خورد.

حس بچه مدرسه ای ها را داشتم، اما خب اشکالش چه بود؟! می شد بعد از اینهمه سال که از

آن دوره جدا شده ام یک امروزم را همراه با همین حس بگذرانم.

تمام حواسم به آدم های اطراف بود. خانم هایی با تیپ و ظاهر من به چشم یک جلاد نگاهم

می کردند! مثل چشمی که بگوید: عرضه نداری به او تذکر بدهی. به قولی همان امربه معروف.

خانم هایی با تیپ او اما با کمی تفاوت نگاهم می کردند.بعضی ها هم با دیدن تضادما پوزخند

تحویل می دادند.سراغ باشگاه رفتیم تا برای فلان چیز که از گفتنش معذورم ثبت نام کند. بعد

هم کافه و قضایای کافه.

راستش را بخواهید بعد از این چند ساعت باهم بودن و دیدن عگس العمل ها. خوب فهمیدم چرا

خیلی ها از من وهم تیپ من متنفر می شوند.شایداگرمن هم جای او بودم بادیدن این همه نگاه

که نفرت از سر و رویش می بارید همین قدر فاصله می گرفتم. خانم های با تیپ من آنقدر بد یک

نگاه به او می کردند و تیزتر از آن نگاه را به من می انداختند که انگار گناه کبیره بود با او بودن.

هیچکس در موقعیت من نیست، دلم نمی خواهد با گفتن این ها، راهکار ِ چگونه پیش رفتن و

به قولی به صراط مستقیم دعوت کردن تحویل بگیرم. فقط در همین حد بگویم که از ماست که بر

ماست! وقتی هنوز نمی توانیم ارتباط دوستانه با یک نگاهِ ساده برقرار کنیم. چطور می توانیم جلوی

دو دسته کردنمان را بگیریم؟!

وقتی هنوز یاد نگرفته ایم درست و بجا عمل کنیم و به قول معروف “آمر” باشیم، چطور توقع عکس

العمل دوستانه از طرف مقابل را داشته باشیم؟!

“هوالمحبوب”

مادر داشتن تلفنی با عروس جدید صحبت می کردند، کسالت داشتن و احوال پرسی می کردن.

من هم تو آستانه ی در ایستاده بودم و ناخودآگاه نیشم باز بود از شنیدن مکالمات.

هرجا که مادر شدیدا قربان صدقه ی عروس می رفتن نیش من باز و بازتر می شد. غافل از اینکه

پدر در گوشه ی سالن زُل زده اند به چهره اینجانب.

هنوز نیشم باز بود که پدر بلند گفتند: حاج خانم! کم قربون صدقه برو، دخترت قلقلکش میاد!

هیچی دیگه با این حرکت پدر نیش باز تبدیل به خنده ی بلند شد.

“هوالمحجوب”

تو این دو روز که هیچ پستی از من بیرون نیامد:

1- ککمم نگزید! این یعنی خطر، سقوط وبلاگ نزدیک است.

2- دلم می خواست بنویسم اما دل و دماغ نداشتم.

3- یک حس سردرگمی دارم.

4- فعلا همینا باشه! :/ یادم رفت اصلا چی می خواستم بگم.

“هوالمحبوب”

حالا که خوب فکر می کنم تو اصلا دلت نمی خواد منو ببینی!

نمی دونم چرا…

ولی انگار یک چیزهایی داره دست به دست هم میده تا دلم

ازتون چرکی بشه!

نرسه اونروز… ولی نزدیک تر نزدیک تر داره میشه!

“هوالمحبوب”

تو این چند روزی که برق مدام میره و با توجه به شواهد جیره بندی شده رفته! بنظرم فرصت

مناسبیه که از دنیای تکنولوژی و ارتباطات جدا بشیم و بریم تو جلد خودمون.

مثلا اینکه کمی از این گوشی فاصله بگیریم و یا از تلوزیون دل بکنیم اصلا کنده بشیم از هرچی

رسانه و ارتباط. بعد یهو بپریم تو کتاب :) مثل شیرجه… خیلی خوبه اصلا!

فقط اگه بشه این گرما را هم یک کاری کرد خوب تر می شد..