“هوالمحبوب”

چادرت را روی صورتت کشیدی که نشناسمت، صدایت  چه؟! جثه ی ریزت را چه می کنی؟!

برایم سخت بود دیدن آن وضعیت. درست است که من تنها یک آشنا بودم که نهایت ارتباط

ما در یک سلام بود که آنهم این روزها، قطع اش کرده ام.

ولی این دلیل نمی شد که از آن وضعیت اسفناک ناراحت نشوم. از آن آبروریزی…

آه کشیدم.

کل مسیر را در تاکسی آه کشیدم و به لحظه ای فکر کردم که تو به خیالت با گرفتن رو خودت

را از من مخفی کرده ای، غافل از اینکه من چند قدم آنور تر قبل از اینکه به تو و آن بلوا برسم

همه چیز را دیدم و از کنارت نادیده گذشتم…

+ انگار روی بعضی خانواده ها گَرد بی آبرویی پاشیده اند و آنوقت یک نفر از میانِ آنها باید

به پای همه ی بی آبروهای اعضای دیگر خانواده اش بسوزد.

++ قدر خانواده خوب را بدانیم و شکرگزار باشیم..

“هوالمحبوب”

پرسید من می توانم مقابل خواهرزاده ام که پسر است راحت لباس بپوشم. گفتم از نظر شرعی

ایشان محرم شما هستند و مشکلی نیست. ولی اگر ممیز شده باشند باید رعایت کنید.

گفت بیست و دو سالش هست و چون دانشجو است با او و مادرش زندگی می کند. تابستان

است و گرم نمی تواند خودش را به زحمت بیاندازد. گفتم چه می پوشی؟! گفت تاپ و شلوارک

گفتم خب گله گشادش را بپوش. خلاصه اینکه من یکی گفتم او یکی گفت تا رسید به حمام!!!

خاله ی گرامی می فرمودند وقتی خواهرزاده حمام هستند تشریف می برند و فلان کار را می-

کنند. و یا اینکه پیش آمده چون عجله داشته اند مقابل خواهرزاده محترمشان لباس عوض

کرده اند. تازه بنای همه ی اینها را هم می گذاشتند پای صمیمیت و راحت بودن! من نمی فهمم

از کی تا حالا صمیمت لخت شدن در مقابل هم شده؟! آنهم دو جنس مخالف!

خلاصه اینکه دلم می خواست التماسش کنم که این حرکات را انجام ندهد. والله اول که گفت

تاپ و شلوارک من گفتم اینکه چیز حادی نیست. اما بعد که دانه دانه باز کرد تازه فهمیدم نه

اتفاقا خیلی هم حاد است. درستِ نگاه ها نگاه خواهرزاده و خالگی است. ولی چه ضمانتی

هست؟! وقتی خاله گرام تا فلانِ خواهرزاده را شرح میدهد برایم و می گوید دیده می شود و

نمی شود ندید و این حرف ها…

تا کجای قصه برویم؟!

اینهمه روابط نامشروع -با محارم- از کجا شروع می شود؟! یک دفعه که آن ها نیافتاده اند در این

کار قبیح. به هر حال از یکجا شروع شده. 

پ.ن: انقدر انــــــــــــقدر انــــــــــــــــــــــقدر این مسئله قبیح هست که از گفتنش

هم آدم شرم دارد.

پ.ن2: راحتی و صمیمت به پرده دریدگی نیست. به هر حال باید بین دو جنس مخالف فارغ از

نسبت حدود قائل شدو رعایت کرد.

توضیح نوشت: خاله و خواهرزاده هر دو جوان بودن. :/ گفتم نیاید بگید خاله است دیگه و این

صحبت ها…

“هوالمحبوب”

اولین باری که با این مسئله روبرو شدم، پیج شخصی ام بود. وقتی آن اوایل وارد دنیای اینستاگرام

شده بودم گیسو دلیت اکانت کرده بود و من جویای دلیلش شدم. گفت : می بینی که خیلی وارد

دایرکت می شوند. راستش من در عرض آن چندماه حتی یکی هم دایرکت نداشتم و این برایم

عجیب بود. به او گفتم نه! من اصلا تا بحال نداشتم. گذشت گذشت تا اینکه آقایی درخواست داد

و من با چک کردن پیجش دیدم که یک خبرنگار مقیم بلاد کفر است. خب چون هویتش مشخص

بود درخواستش را پذیرفتم و پیج برایش باز شد. چند دقیقه ای نگذشته بود که وارد دایرکت شد

دقیقا مکالمات یادم نیست. فقط یادم هست من صرفا به عنوان یک مخاطب جوابش را دادم

ولی خب متاسفانه ایشان هدفی دیگری داشت. از طرفی هم سن پدر من را داشت :/

بگذریم. این روزها که دوباره بدون دلیل این پیج اینستاگرامم که در نوار کناری هست را از قفل

خارج کرده و به امان خدا رها کرده ام. شدیدا در موجی از پیام ها و صحبت ها قرار گرفته ام.

بعضی ها را چون باز می کنم مجبور به پاسخ می شوم و برخی ها را هم که خوشم نمی آید بلاک!

قسمت جالب  این بخش آن است که ملت فقط دنبال یک فرصتن تا باتو گپ بزنن. حالا هی با

گفتن موفق باشی و این حرفها می خواهی تمام کنی نمی فهمد! مثلا الان من در مورد مفید بودن

و عقاید شما سوالی کردم که حالا پای منبر کتاب های مورد علاقه ات بنشینم! دیگر خطا نکرده ام

که در مورد کتاب رمانی استوری گذاشته ام و جناب از رمان خوشت نمی آید.

گاهی وقت ها واقعا باید توجه کرد که دلیلی ندارد اضافه بر سازمان حرف زد. مگر  اینکه خود آن

شخص چند جمله بیشتر حرف بزند و این مسئله مشخص بشود که وقت آزادی دارد و می تواند

در مورد فلان موضوع حرف بزند. وگرنه یک عکس العمل ساده ی یک جمله ای برای یک استوری

بنا نیست که پل های صعود به گپ و گفت را باز کند. گفتنی هم نیست اکثرا آقایان اینطورند!

شاید هم آقایان از طرف خانم ها در این بخش اذیت می شوند :)

اما خب این روزها دیگر مجبور شدم که علامت ورود ممنوع دایرکت را در بیو هک کنم که دلشان

نخواهد تشریف فرما بشوند و سین جیم کنند.

+ البته اگر توجهی حاصل بشود! انقدر که برای یکدیگر احترام قائلیم :/

++ چند آقا را  کهخودشان می نویسند فالو کرده ام. هربار متنی از آنها می خوانم هزاربار تحسین

می کنم. فوق العاده اند … فوق العاده

“هوالمحبوب”

چند ماهِ پیش یکی از وبلاگنویس ها در مورد این کتاب صحبت کرده بود. انقدر این طفلک را

کوبانده بود که من با خودم گفتم: بزرگ علوی را با خاک یکسان کرد!

خیلی ها این کتاب را خوانده اند. اکثریت هم بنا را گذاشته بودند بر دوست نداشتن. اما من

حالا که از صبح در حال خواندنش هستم و تقریبا نیمی از کتاب را بلعیده ام بیشتر از قبل به

معنای واقعی شیفته ی قلم بزرگ علوی شده ام. حتی با اینکه خواننده های دیگر گفته اند که

داستان را خیلی کِش داده است اما از نظر من روال طبیعی توصیف جزئیات است و کسانی که

شیفته ی اینطور ریز شرح دادن هستن قطعا علاقه مند خواهند شد. فعلا تا کتاب تمام نشود

نمی توانم دقیق در موردش صحبت کنم . اما تا همینجا که آمده ام دوستش داشتم و خدارا

شکر می کنم که سلیقه ی دیگران باعثِ نخوانده ماندن کتاب نشد :))

+ دلم بدجور برای پسرک ایتالیایی سوخت :(

“هوالمحبوب”

خداحافظ امتحان!

 ســــــــــــــــلااام زندگـــــــــــــــــــی…

+ با اینکه آخری را خیلی گند زدم، اما خب همین که تموم شد، سرخوشم :)))

“هوالمحبوب”

می نویسم و پاک می کنم.

می نویسم و پاک می کنم.

می نویسم و پاک می کنم.

کاش من هم چند حرف بودم که با یک فشارِ روی دکمه، پاک می شدم و اثری ازم نمی ماند.

“هوالمحبوب”

گاهی خیال می کنم منتظر نشسته ای تا من دهانم را باز کنم و تو، گوش هایت را بگیری…

چقدر فریاد بزنم تا بفهمی که خسته ام؟!