“هوالمحبوب”
“زمین هم از نیامدنت بی قرار شده…
پ.ن: زنده ايم…
“هوالمحجوب”
یلدا برای من دخترکی شیرین و دوست داشتنی با گیسوانی طلایی بود که، حالا بزرگ شده
تازه کلی تخس هم شده! اصلاشم دیگه شیرین و دوست داشتنی نیست… :/
پ.ن: هرجا میریم حرف از یلداست!!! اینم اثرات منفی پست های یلدایی دیگران!…
پ.ن2: قرار بود این پست رمانتیک باشه ها! نمیدونم چرا اینطوری شد (خنده)
“هوالحبیب”
” زمان بدونِ تو سَرِ گذر ندارد!…
پ.ن: بیا تمامِ ناتمام…
“هوالمحبوب”
توی این یک ماه اخیر به خاطر بازگشت شیطنت های خاصِ درونیم- که خیلی هم موافقشون
نیستم و میدونم انتهاش خیری دَرِش نیست- تجربیات جالبی کسب کردم که در کنار خوب و
بد آسیب هایی هم داشت. ذوق مرگی هایی از دانستن برخی چیزها…
فهمیدنِ نوع نگاه متفاوت… و خیلی چیزهایی که صلاح نیست اینجا گفته بشه! - برای اولینبار
دارم محافظه گرانه پیش می رم ؛) - شاید بعدها در موردش حرف بزنم.
اما در کل از نظر من با وجودِ اینکه نیازی نیست همه چیز را تجربه کرد ولی گاهی هم احتیاجِ
برخی تجربیات به زندگیت اضافه بشه در حدی که اسیبِ زیادی بهت نرسونه!
تجربه من تا حدودی همراه آسیب هست. یعنی اطمینان دارم که خواهد داشت… ولی در
هر صورت این یک مورد در کنار تلخی هایی که داره برای من فوق العاده شیرینی هم داشته.
فهم بعضی دیدگاه ها، دیدگاهی فراتر از مرز زندگی تو همیشه شیرینِ … لااقل برای من اینطور
بوده!!
“هوالمحبوب”
امروز، بعد از مدتها ترس از من جدا شده بود. بجای چک کردن رو برو و طرز رانندگی ها
وقتی از روی پل همیشگی رد شدیم. یک لحظه به جای دید زدن جلو نگاهم محوِ آسمانُ
درخت های چنارِ لخت شده ی پاییز شد…
در همان لحظه ناخودآگاه با خودم گفتم: -چرا این همه مدت بهت توجه نکرده بودم!؟
مسیر همیشگی بود، آنقدر همیشگی که بدیهی شده است برایم. حالا بعد از مدت ها
تازه داشتم می دیدمش. در ان حین به این فکر می کردم که:
چه ترس هایی درون ما آدم ها هست که لذت چشیدن خیلی از دوست داشتنی ها را
از ما گرفته. ترس هایی که هیچ بنیان و ریشه ای ندارند و تنها با بال و پر دادنِ خود ما
به این درجه رسیده اند. تا جایی که حتی چشم های ما را به روی تمام چیزهایی که
می توانند حالمان را خوب کنند ببندند!
حالا که بعد از یک سال دست های ترس از روی چشم هایم برداشته شد. تنها چند ثانیه
فقط چند ثانیه لذتِ منظره ای را به جان خریدم که هیچوقت چیزی بهتر از آن حالم را
خوب نمی کرد و لبخند روی لبانم نمی نشاند. کاش می شد تمام ترس های بی اساس را
از دل و روح کَند و بیرون انداخت… کاش می شد!
“هوالمحبوب”
کاش پاییز خویشتن داری اش را کنار می گذاشت و سنگ هايش را وا می کند…
این سنگ دلی، از این لطافت بعید بود!!!
پ.ن: یادت باشه نامهربان بودی. نباریدی…
“هوالمحبوب”
عزیزانِ من!
اگر طالبِ سعادت هستید، در وهله اول:
” پلیز! همنشین خوب انتخاب کنید…
شما را، شما را توصیه می کنم به همنشین خوب…
لعنتی انقدر که همنشین بد رو همه چی تاثیر داره، فیزیک کوانتوم نداره :/ دیگه گفتم که گفته
باشم!!!
الانم فقط زورم به این فیزیک بینوا رسید :/ خوشم اومد ربطش بدم D: خدایی کوانتمش خیلی
شیکِ…
