“هوالمحبوب"
دلم ميخواد آن دسته آدم هایی را که با گذاشتن هرپست زیرش
مینویسند این پست چندتا احسنت داره و یا چندتا لایک داره
را دستم بدهند تا یک دل سیر بزنم!!!
از بس که اینکار برایم منفور است. . .
شبیه گدايی میماند!
“هوالمحبوب"
گاهی خواب هم بی بهانه کوله بارش را جمع کرده
و به یکباره چشم را ترک می کند، بلکم برای یک شب هم که
شده چشم قدرش را بداند. . .
” هذیان های ماریا. . .
پ.ن: بی خواب شده ام، از آن بی خوابی های نادر! :(
“هوالمحبوب”
آسمان سرخ شد و تکه برفی بارید ،
از سرمایش دلمان گرم شد :)
پ.ن: بلاخره از سوزِ سرمای بارش برف شهرهای اطراف خلاص شدیم
ماهم خود برف نصیبمان شد . . . (من همیشه بین نسیب و نصیب شک میکنم :/ )
“هوالمحبوب"
وای که من چقدر این سریال را دوست دارم عااااشق شخصیت
امیرم :))))
چقدر با خواهر این سریال را دیدیم و خندیدیم. . .
دوباره از آی فیلم داره پخش ميشه تنها تفاوتش اينه فقط باید
تنها ببینم :(
“هوالمحبوب”
آمده بود ملاقات و موهایش تا به کمرش از روسری اش بیرون بود . . .
اینکه در چه وضعیتی و تیپی بود اصلا برایم مهم نبود !
مهم آن موهایش بود !!!!
هرچقدر فکر میکردم با خودم میگفتم خدایا من تنها این شخص را دو ماه
کمتر دیده ام چطور در عرض یک ماه و اندی موهای تا به گردنش انقدر
رشد کرده و به کمرش رسیده ! آن هم مثل یال اسب لخت کرده و از روسری اش
افشان بیرون ریخته !
پس از اندی تفکر گمان کردم موی مصنوعی اضافه کرده است و بعدترش یافتم
که خدای من” اکستنشن ” نموده اند !
اُه مای گاد ! :)
تا دختر نازنازی را دید به سمتش رفت و ناخن های جدید کاشته شده اش را
نگاه کرد !
یا من خانم نیستم یا بقیه آنرمال اند !!!
اینهمه مواد تصنعی در وجودشان جا داده اند و احساس زیبایی میکنند
من جای آقایان باشم یک سر ناخن هم به طرفشان نمیروم اَه عروسکهای
انسان نما :(
زیبایی خیلی خوب است خیلی ! ولی نه در هر شرایطی . . .
“هوالمحجوب”
خوب به یاد دارم زینب را - دوست خواهر-
میگفت وقتی برگشتم به بخش و تختِ خالیِ پیرمردِ دوست داشتنی ام را
دیدم چیزی در وجودم خالی شد . . .
آن زمان در تمامِ آن بخش آن پیرمرد شده بود پدربزرگ نداشته ام و هرروز
برایم حرف میزد ، حتی توپیدن ها و ضایع کردن هایش هم برایم
دوست داشتنی بود !
هیچوقت فکر نمیکردم با دیدن جای خالی اش اینطور بهم بریزم. . .
تنها کسی که به چشمم خورد سوپروایزر بخش بود ارام پرسیدم
آقای فلانی کی مرخص شد . . .
از کنارم گذشت و گفت فلانی را میگویی به رحمت خدا رفت!!!
تنها در آن لحظه بدنبال جایی بودم تا تمام اشکهایی که بزور
هُل میدادند تا خودشان را بیرون بریزند را رها کنم . . .
آن لحظه وقتی بهم ریختگی زینب را دیدم شاید یک لحظه شکر کردم که پرستار
نیستم !
دیگر میان حرفهای او و خواهر نماندم نفهمیدم چطور دردهای خودشان را
تسلی دادند . . .
“هوالمحبوب”
پرستار که می شوی برایت فرقی نمیکند بیمار عزیز خودت باشد و یا
عزیز دیگری . . .
پرستار که می شوی باید برای کودک بخش دلقک شوی تا قرص و
آمپول تجویز شده را قبول کند . . .
پرستار که می شوی یاد میگیری همیشه انسان ها در کنارت نمی مانند
گاهی میروند پی دنیایشان و گاهی میروند تا مسیر آخرت را طی کنند.
پرستار که می شوی باید تمام نِق و غُر بیمار را به جان بخری و دم نزنی
حق خستگی و ناراحتی شخصی را نداری چون روحِ بیماران دیگر با ارزش تر
از توست . . .
پرستار که باشی دلت را باید چنان لطیف کنی برای رسیدگی و در کنارش
چنان سنگ کنی که اگر بیمارت پیش خدا رفت ناله نکنی . . .
پرستار که می شوی نبودنت کنار خانواده در شبِ یلدا عادی می شود !
پرستار که می شوی همیشه ترس از این داری که بعد از آفیشت وقتی
به کار برمیگردی مبادا بیماری بدونِ خداحافظی ات دستش را بدست
خدا داده باشد . . .
پرستار که می شوی لحظه سال تحویل بجای بودنِ کنار سفره هفتسین
در بخش پرسه میزنی تا مبادا بیماری دلش از این وضعیت بگیرد !
پرستار که می شوی گلدان برای بخش میبری تا در همان چهاردیواری
بهار را جا بدهی . . .
پرستار که میشوی شبها از بیخوابی و روزها از خوابِ جبرانی کلافه میشوی
و هر روز آب میشوی بخاطر این بیخوابی ها . . .
پرستار که میشوی باید کفشی مناسب بخری چون آنقدر در کار بدو بدو داری
که نمیخواهی پادرد هم به خستگی ات اضافه شود !
پرستار که میشوی همه اهل خانه از تو توقع دارند تا در بیماری کنارشان باشی!
پرستار که میشوی انگار دیگر برای خودت نیستی ،
نیمت در بیمارستان است و نیمت پیشِ خانواده . . .
پرستار که میشوی لبخند رضایت بیمار از بهبودی اش تو را خوشحال میکند
پرستار که میشوی با هر بیمار توهم بیمار میشوی و با بهبودش توام بهبود
پرستار که میشوی با هر درد بیمار ذره ذره آب می شوی . . .
پرستار که میشوی نه محرم میفهمی نه ماه رمضان ! یاد میگیری در تنهایی
برای خودت مراسم بگیری . . .
پرستار که میشوی گاهی کم میاوری از کله شقی بیماران و زجه ات بلند
می شود !
پرستار که می شوی باید برای روزهای مرخصی ات کلی برنامه بچینی
چون تنها همان روزها را در سال برای خودت داری!
پرستار که میشوی وقتی سنت بالا میرود پادرد و کمردرد امانت را می برد . . .
پرستار که میشوی وقتی کاملا بدنت فرسوده شد بازنشسته میشوی و در
آخر همه بجای تشکر از اینهمه گذشتت تو را موجودی پرخاشگر و بی
مسءولیت میخوانند .
پ.ن: روزت مبارک عزیزدلم ، میدانم هیچوقت اینجا را نمیخوانی اما دونه دونه
دغدغه هات را اینجا نوشتم :)
