“هوالمحبوب”
بهم گفت ، فیلمش فوق العاده است و موقع دیدنش کلی گریه کرده . . .
در فلشم ریخت و گفت فرصت مناسب نگاهش کن ، نگاه کردم
مزخرف بود !
بعضی ها چطور میتونن این فیلم ها را نگاه کنند !؟
“هوالمحبوب”
از پدر خواستم برایم دعا کند ، نمیدانم چرا وقتی از او دعای عاقبت به خیری میخواهم
بغض راهِ گلویم را میگیرد . . .
دعای پدر همانند دعای پیامبر برای یک امت است ، امیدارم دعایت برایم مستجاب شود:)
********
خدارا شکر میکنم که با پدرم صمیمی ام ، شکر میکنم که بدونِ خجالت پیشانی اش را
میبوسم ، شکر میکنم هر وقت که دلم بخواهد بدون رودربایستی در آغوشش میروم
شکر میکنم راحت قربان صدقه اش می روم . . .
شکر میکنم وقتی به دعایش نیازمندم رُک میخواهم که دعایم کند .
شکر میکنم هنوز با وجود سن بیست و اندی سر به سرش میگذارد و کشتی میگیرم!
خیلی ها ، خیلی از دوستانم این راحتی را با پدرشان ندارند .
لیالی همین چند شب پیش میگفت سر میز شام خواست با شوخی به پدرش بگوید
قربانت شوم میگفت نتوانست ! یک جور چندشش شد .
البته این بیشتر به خاطر رفتارهای پدر و مادر است که فرزند نمی تواند خوب و راحت
برخورد کند ، البته ناگفته نباید که تنها من هستم که با پدرم اینطورم بقیه خواهر و برادر
اینطور نیستند البته اگر من هم مثل آنها پیش میرفتم همینطور میشدم !پدر در کنار
شخصیت مقتدرش یک شخصیت شوخانه و مهربانانه دارد که کشفش کردم و پیشدستی
کردم . . . هروقت حرفی شود خواهر میگوید ماریا با پدر عیاق است :)
نخواستم شبیه آنها بشوم و رسمی باشم با پدر ! و نشدم
درست است هیچوقت از مشکلاتم برایش نگفتم از غم هایم هم، ولی این برای همه صدق
میکند ، من فقط درونِ خودم میریزم.
اما در این بین در بین همه این شوخی ها ، هیچوقت بی احترامی نکردم و خدا آنروز را
نیاورد .
از خدا که پنهان نیست از شما پنهان نباشد
فقط یکبار سرِ یک چیزی به پدرم گفتم دیکتاتور آنهم با شوخی و خنده
به رویم نیاورد ولی ناراحت شده بود
و برادر جان در پی یک اقدام دوستانه اطلاع داد که پدر در حرفهایش ناراحتی را ابراز
کرده و من هم عذر خواهی کردم و از دلش در آوردم.
خلاصه اینکه :
اوصیکم به روابط دوستانه با پدر و مادر . . .
به قولی همان :
وبالوالدین احسانا . . .
“هوالمحبوب”
امروز شاید بعد از سه ماه رفتم پیش دخترخاله تا ببینمش !
وزن اضافه کرده بود ، نمیدانم چرا تا هرکس وزن اضافه میکند از طرف مقابل میپرسد
چاق شده ام نه !؟ خب عزیز من چشم که داری معلوم است دیگر فقط منتظرند
مثلا از فرد جوابدهنده یک نقطه عطف و امیدواری بگیرند که نه اصلا چاق نشدی !!!
دخترخاله خرید کرده بود و لباس های خریداری شده را بروی تخت ریخت و گفت
نگاه کن ! میدانم از ذوقش است . . . در بین خریدها کاپشن کرم رنگی بود که کلاه داشت
آن را برداشتم و تنم کردم کمی گشاد بود و سرشانه هایش بزرگ کلاهش را روی سرم
گذاشتم ، قند در دلم اب شد !
یاد دوره دبیرستان افتادم و کاپشن سبز رنگ و کلاهش که در سرما سرم میگذاشتم
چهره ام با آن کلاه بانمک شده بود . . .
خواستم بروم گوشی ام را بیاورم تا عکسی بگیرم یادم افتاد گوشی ام را در خانه جا گذاشته ام
دخترخاله نگاهم میکرد و من نیشم تا بناگوش باز شده بود . . .
میگفت : الان چرا مثلا شاد شدی ؟!
گفتم خب حس خوبی دارد کاپشن کلاهدار . . .
گفت : خب برو بخر !
پشت چشم نازک کردم و گفتم : به نظرت می شود با چادر کاپشن کلاهدار پوشید !؟
حرفم را تایید کرد و چیزی نگفت . . .
اما خب به نظرم باید یکی بخرم و موقع رفتن به کوه و دشت و دمن از آن استفاده کردم!
پ.ن1: دلم مدتهاست دوچرخه سواری میخواهد !!! پارک بانوان دوست ندارم و جای دیگر
هم نمی شود ! من آخر آرزوی دوچرخه سواری را باخود به گور میبرم.
پ.ن2: از خدا میخوام مشکلاتت حل بشه ، خیلی ناراحت شدم خیلی زیاد خیلی زیاد . . .
پ.ن3: بلاخره رسوای عالم شدی ! اینکه میگویندماه هیچوقت پشت ابر نمیماند همین است!
“هوالمحبوب”
عشق گفت : من چشمانش را می پوشانم
احساس گفت : من زبانش را از کار می اندازم
درس گفت : من مدتی سرش را گرم میکنم
کار گفت : من دست و بالش را میگیرم
پول گفت : من میدوم تا او پشت سرم بدود !
عقل گفت : من می روم تا همه شما راحت کار خود را بکنید !
زمان گفت : من طاقت ایستادن و دیدن ندارم ، فرار میکنم . . .
” و بعد صدای ناقوس مرگ به گوش رسید! “
متن : از تراوشات ذهن دیوانه اینجانب :)
پ.ن : گفته بودم متنی از دفتر قدیمی پیدا کردم که در فرصت مناسب اینجا ثبت می کنم
پست قبل ، همان متن است منتهی چون تاریخ نزده بودم تاریخش را به امروز زدم . . .
“هوالحبیب”
آنگاه که روحِ پاکِ معبود در آدم دمیده شد ؛ عطسه ای برخواست !
ناگهان سرنوشتِ آن عطسه بر الحَمدُلله ای ختم شد . . .
در آن هنگام معبود را لبخندی از جنس رضایت نقش بست ، در جواب ندایی آمد:
“یرحمُکَ الله”
همه فرشتگان به سوی آدم سجده کردند . . . به جز یک نفر ! و آن یک نفر شد تمامِ
هم و غمِ آدم !!!
قصه را همه می دانند ، هبوط !!!
رانده شدن از جایگاهی که برایش بود، سخت بود و تلخ .
حق داشت آدمی ، که سالها بگرید . . .
بگرید برای اشتباهش ، برای دوری اش از معشوق ، برای کم شدنش . . .
کریم او را بخشید ؛ ولی در این میان چیزِ دیگری بود که ازاردهنده شد!
هم رنگ شدن با زمین ، جنگیدنِ با دشمن قسم خورده !
زندگی ادامه داشت در کنارِ الطاف الهی . . .
بعد از مدتها ؛
انگار رنگ ها مدام در حال تغییر بودند، تغییری از جنس همان قسم خورده!
گاه به رنگِ خدا می شدند ، گاه به رنگِ . . .
****
سالیان درازیست که می گذرد ، دیگر فرزند آدم اُخت گرفته است با زمین یا بهتر است
بگویم عجین شده است با آن . . .
عجینی که کِدِر کرد تمامِ روحش را . لوح تیره شد ، همان لوحِ سفید !
نقاطی سیاه نقش بسته است به رویش ، چه شد که اینگونه شد ؟! نمیدانم . . .
فقط می دانم دور شد ، دورتر از قبل ، دورتر از وقتی که کنارش بود
گویی دوباره از بهشت رانده شد ، دیگر عِطری از بهشت به مشامش نرسید
غرق شد در دریای زمین ، گیر کرده است در منجلابی که هرچه دست و پا می زند
بیشتر از قبل فرو می رود !
هر روز در پی روزی دیگر ، بی هدف تر از قبل می دود ! به چه برسد ؟!
مشتی از اسباب سرگرمی دنیا . . .سرگرمی که سیری ندارد !
می دود تا برسد زمین را آباد کند آبادی از همان خاک و از همان نابودی ، آبادی
از همان فناء و نیستی !
در عجبم !
می گویند کودک ، به پدر و مادرش می رود، یحتمل عبد هم به معبودش !
ولی از آن عبد چه مانده است ؟! جز دو پا آنهم برای دویدن برای خواسته های
دنیایی اش . . .می دود به راحتی برسد!
راحتی که در بهشت است , در دنیا می طلبد!(1)
تمام دقایق زندگی پر شد از ثانیه های دغدغه ، و رنگ خدا کم کم شروع شد به محو شدن!
هرگاه مشکلی برخواست به دنبالش ادرکنی ادرکنی آدم هم برخواست . گویی خداوند فقط
خدای مشکلات است .
تنها چیزی که تغییر نکرد رحمانیت و لطافت معبود بود با وجود تمامِ بی مهری های آدم
درخواستهایش را بی پاسخ نگذاشت . . .
به راستی که رحمانیت تنها سزاوار خودِ اوست .
“. . . انگار فراموش کرده است زمین فقط یک گذر است برای رسیدن به ؛
همان بهشتی که از آن رانده شد !. . .”
****
دیگر چیزی نمانده که آدمی نابود شود ، کاش دل های تاریک بانوری از انوار موهبتش
روشن شود . . .
کاش می شد دل کَند از تمام چیزهایی که بوی خدا را از مشام دور می کند !
کاش می شد ، رنگِ خدا پر رنگ تر از تمام رنگ های دنیا می شد ؛
کاش . . .
والسلام
(10ربیع الثانی1438)
. . .قلم. . .
(1) - رجوع شود به حدیث قدسی ، سخن خداوند متعال به حضرت موسی علیه السلام
“هوالمحبوب”
طبق معمول بخاطر تصمیم نا بجا از وقت سرو شام هتل گذشته بود و ما جا مانده بودیم
در نتیجه دو تا آدم گشنه داشتیم که در خیابان امام رضا علیه السلام ساعت دوازده و نیم شب
سرگردان دنبال یک رستوران برای صرف شام بودند!!!
از دو آدم بدشانس بعید هم نبود ! به هر رستوران که وارد میشدیم میگفتند یا وقت
تعطیلی است و یا بجز سوپ چیزی ندارند ، ما هم که دو تا گرسنه شدید اصلا به سوپ راضی
نبودیم خلاصه اینکه پس از یک ساعت پیاده روی بلاخره یک فست فود پیدا کردیم که از قضا
چند نفر هم داخل بودند و فهمیدیم که بلاخره به مقصود رسیده ام !مثل تشنه لبانی که در
بیابان چند سراب را طی کرده اند و بلاخره به آب رسیده اند شتافتیم به سوی درب ورودی
سید طبق معمول سبزیجات سفارش داد و من هم مثل همیشه . . .
آنقدر در شر و شور غذا و شکم سیر کردن بودیم که پاک فراموش کردیم ساعت چند است
با بگو و بخند خوردیم و کاملا پرروی پررو مقابل میز حساب کردیم و کلی نقد کردیم که
سبزیجات این را ندارد و این چه طرز سالاد بود و . . . . :/
شکممان سیر شده بود و جان گرفته بودیم و شده بودیم همان انسان های قبل ! :)
بنده خدا همانطور گوش داد و گفت درست می فرمایید اصلاح میکنیم و . . .
بعد هم کاملا سرخوش ساعت از دو نیم گذشته راه هتل را گز کردیم و تازه فهمیدیم که چقدر
دور شده ایم از هتل و . . .
بعد از آن شب هر سال طبق روال همیشه وقتی مشهد میرفتیم یک شب را درست مثل
همان شب و ساعت با دوستان میرفتیم همان فست فود . . .
امشب خیلی هوس آنجا را کردم :(
“هوالمحبوب”
بعضی ها هر حرفی را با منظور مثل نان به موقع میچسبانند در تنور و بعدش که
عکس العمل نشان می دهی با خنده و حالتی خوشنود می فرمایند : شوخی کردم
چه کم جنبه شده ای !!!!
هر تیکه و کنایه و نیشی که می خواهند نثارت می کنند و بعد میگویند : منظوری نداشتم!
آنوقت تو باید دست به گوشهایت ببری تا ببینی مخملی شده اند یا نه !
پ.ن: لورا ، گاهی چنان منفورترین شخصیت را پیشم داری که دوست دارم اگر کُلتی
داشتم یک تیر حرام کله پوکت میکردم ! آدم انقدر هم خاله زنک میشود !!!
