“هوالمحبوب”
ما اشتباه متوجه شدیم جنگیدن شجاعت نمی خواد،
کنار آمدن با احساساته که شجاعت می خواد…
+ هرچقدر میرم جلو سخت تر میشه!
“هوالمحجوب”
گاهی که مادر با برادرزاده یا خواهرزاده ش تلفنی صحبت می کرد با خودم فکر
می کردم چه لذتی داره صحبت کردن با کسی که سالی دو بار بیشتر نمی بینیش
و حتی بزرگ شدنش هم خیلی جلو چشمت نبوده! یعنی همه ش به این می رسیدم
که رشته ی محبت خاصی برقرار نیست که آدم اینطور لذت ببره از هم صحبتی.
حالا که درست در جایگاه مادرم قرار گرفتم و شازده هر چند روز یکبار زنگ میزنه
و میگه زنگ زدم حالتو بپرسم خاله! می بینم نه… واقعا لذت داره! لذت داره یکی
اینطور دوستت داشته باشه و ساعتها باهات صحبت کنه و خسته نشه از بودنت.
و از همه مهم تر. انقدر براش مهم باشی که باهات مشورت کنه و از دغدغه هاش
صحبت کنه.
+ داره بزرگ میشه :)…
“هوالمحبوب”
آره! گذشتن همیشه آرامش بخشه… همیشه.
+ بهترم انگار.
++ همه اتفاقات و اشتباهات بمونه تو 98 خدا! حتی یادش هم نیاد تو 99.
“هوالمحجوب”
چقدر دلتنگتم ماهی…
چقدر اینجا جای نوشته هات خالیه!
چقدر بد که یهو بیخبر دیدم رفتی…
کاش دوباره برگردی :(
“هوالمحبوب”
چه معنی داره با وجود نبودن عید و دیدبازدیدها عین اسب بیفتیم به جون خونه؟!
+ کمری نموند بابا!
++ نظرات تو موقعیت مناسب جواب داده و منتشر میشه، این تاخیر را حمل بر بی توجهی
نکنید…
“هوالمحبوب”
یه حسینیه این اطراف هست که سالی یکبار هم خبری از صدای مداحی هاشون
نبود. اما دیشب به طرز عجیبی انقدر زیاد بود صدا که من تلوزیون خاموش کردم
و با تعجب گوش دادم ببینم این صدای دوپس دوپس چیه! اول فکر کردم فروشگاه
لوازم برقی بغل باز داره تسته باند می کنه اما دیدم نه یک عده ای هم دارن یه
چیزایی میگن. که خب! بعد از ثانیه ای صبر و تمرکز متوجه شدم دارن داد میزنن
حیدر.. حیدر…! اون دوپس دوپس هم همون حسین حسین گفتناست!
چه خبره؟! واقعا چه خبره؟!
لج کردن؟! می خوان بگن خیلی خفنن؟! دقیقا یعنی چی این رفتار. تو این وضعیت
تو این شرایط خاص. چه معنی داره این گردهمایی. مثلا خود ائمه هم راضی هستن
شما بخاطر اونها. جون یه عده دیگه رو هم به خطر بندازید؟!
ما هممون نیاز به این اتصالات داریم. اما اتصال فردی هم ممکنه. میشه تو خونه
روضه شخصی داشت. اما دیگه تا این حد!
یه عده واقعا از افراط زیاد نمیدونن چیکار کنن. فقط خدا به فریادشون برسه..
+ نه تو افراط خبری هست. نه تو تفریط. آدم باشید پلیز :)
“هوالاول و الآخر”
قصه دقیقا از اونجا شروع میشه که تصمیم بزرگی می گیری و بعد ثانیه ای از تصمیم گرفته
شده، نگذشته یهو همه ی کائنات دست به دست هم میدن تا یه چیزهایی ببینی، یه چیزهایی
تکرار بشه تا دهان مبارکت صاف بشه و به “غلط کردم این تصمیمُ گرفتم” بیفتی. :/
+ شروع پست جدیده! این اولین باره که دارم با این اسمش چیزی می نویسم. دلیل انتخاب
هم به همون تصمیم برمیگرده :) برا خودم کُده…
++ تا روی باکس خرما رو خوندم زدم زیر خنده! و از تعجب گفتم چرااا!؟
