“هوالقادر”

صدای فریادهایش در راه رو ورودی خانه پخش شده بود ، قطعا یکی از فرامینِ اولیا

حضرت یا اجرا نشده بود و یا آنطور که میخواست پیش نرفته بود . . .

خدا میداند کدام کارمندِ بینوایش پشت خط تلفنش بود !

دوست داشتم در را جلوتر از خودش باز کنم و فریاد بزنم : لطفا ساکت شو . . .

هنوز یاد نگرفته در این خانه آدم های دیگری هم غیر از او هستند و نباید نعره بزند !

هنوز وقیحانه دارد کار خودش را انجام میدهد و هنوز غیر قابل تحمل است . . .

دلم میخواهد برای یکبار هم که شده در همین مواقع که نعره میزند و صدایش را

رها میکند در خانه بروم و یک کشیده جانانه بزنم و دلم را خنک کنم !

پسرکِ نفهم . . . I hate u

هنوز نمی داند نباید کارش را وارد خانه بیاورد ، الحمدلله خواهر و مادر هم که نمی شناسد

به گمانش با دل شکستن و هدیه های گران گران پست کردن میتواند این دل های

شکسته از رفتارش را به هم وصل کند . . .