“هوالمحجوب”
تازه از مراسم خاکسپاری برگشته بودیم که نشسته بودم پای درس و بی وقفه
می خواندم. بعد که کتاب را جمع کردم یک آن به خودم آمدم که هیهات!
چطور تونستی با دیدن آن صحنه ها و حجم غم بشینی به درس و کتاب؟!
پشت بندش خودم به خودم جواب دادم:
زندگی هنوز هست، حیات هنوز هست… توقف جایز نیست!
+ میدونی دلتنگی جز لاینفک ما آدم هاست، ولی قرار نیست که درش غرق
بشیم و از ادامه ی زندگی بمانیم.
