“هوالمحبوب”

اگر بپرسند پدر ؛ من می گویم :

- پدر ، همان مردیست که تا عینک مطالعه و کتابخانه و قرآنِ مخصوصش را ببینی

لبخندی عمیق روی صورتت بنشیند .

- پدر ، همان مردی است که اهل کشتی گرفتن با دخترش باشد حتی در بزرگسالی اش :)

- پدر ، مردی است که وقتی با لبخند نگاهت میکند ، کیلو کیلو قند در دلت اب شود .

- پدر ، مردی است وقتی که برایت اخم میکند و حرف نمیزند حاضری دنیایی کتک بخوری

ولی آن اخم ها و نگاه های معنادارش را نبینی .

- پدر، همان مردی است که ناگهان بیخود و بیجهت بغلت میگیرد سرت را به سینه اش

می چسباند و تو با شنیدن تپش قلبش آرامشی عمیق به وجودت می رسد.

پدر برای من ، همان مرد شوخطبع و خندانی است که تا میبینتم با لبخند و بلند میگوید

بـَـــــــــــــــه ماریا خانم . . .

همان مردی است که ناغافل در آغوشت میگیرد و به شوخی موهایت را پریشان میکند

و با لذت میخندد و میگوید ته تغاری . . .

” سایه ات در تمام عمرم بالای سرم باشد . . .