“هوالمحبوب”

تا ماهِ شب افروزم پشتِ این پرده ها نهان است

باران دیده ام همدمِ شبم، یارِ آنچنان است

جان میلرزد که ای وای اگر دلم دیگر برنگردد

ماهم به زیرِ خاکُ  دلم در این ظلمت زمانه اس . . .

ای باران از غصه ام آگاهی . . .

بزن نم به خاکش ، ز اشکم نپرسد چرا تنهایی

بگو به خاک هم نشین ماهی

می باری بر مزارش خوش به حالت که بارانی

از قطره ات چون شکفد به خاکش سبزه همی

بوی ماهم کشان ابرِ خاکش، ابرِ باران .  . .