“هوالقادر”

شیشه را کشیدم پایین ، ماشین طبق معمول با سرعت می رفت . باد محکم روی صورتم

سیلی میزد .

فارغ از هر چیز سعی کردم بدنم را ریلکس کنم ، چشم هایم را بستم تنم را آزاد کردم

با آن سستی تن و بادی که محکم به روی صورتم کشیده میشد فکر کردم که دارم از پرتگاهی

به پایین پرت میشوم . . .

در خیال دستانم را باز کرده بودم و خودم را بین زمین و هوا میدیدم زمینی که تنها چند ثانیه

دیگر به رویش فرود می آمدم .

پ.ن : تصمیم گرفتم  حدیث کساء بخوانم . دیگر کارم از توسل گذشته ولی باز

هم ، دوباره هم . . .