“هوالمحجوب”

رسیدم به آنجایی که امیر ایستاد و دید که به حسنِ وفادارِ زندگی اش تجاوز می شود ولی هیچ

کاری نکرد فقط از روی ترسِ اینکه مبادا خودش هم به آن دچار شود راهش را کشید و رفت .

آنجایی که حسن بادبادک آبی به دست پیش امیر رسید و امیر تظاهر کرد که چیزی نمیداند

و خودش را به آن راه زد و حسن هم حرفی از واقعه ی دردناکی که فقط بخاطر امیر

چند دقیقه پیش به آن دچار شده بود ، نزد .

دلم گرفت .

نه تنها بخاطر این اتفاق حسن و یا نادیده گرفتن امیر.

فقط بخاطر اینکه احساس کردم چقدر روابط این دو پسر کنار هم شبیه همین آدم هایی است

که در اطراف می بینم و دارم . .  .

دیشب فقط به فکر حسن و لبخند های صادقانه اش خوابیدم . . .