“هوالمحبوب”

خواب حرم می دیدم،  خواب مناجات،  خواب نمازهاي دوست داشتنی جماعت، خواب مسیر

رسیدن به ضریح..

خواب التماس دعا داشتن از کسی که اولینبار بود می آمد زیارت.

خواب تو را دیدم خدا!

دستمو بگیر،  محکم تر از قبل. راهی که دارم میرم،  مسیری که افتادم توش پر از لغزشه.

هربار تو هر قدم میافتم،  یک پله ميام پایین تر. یک پله سقوط می کنم. نذار به نقطه ای برسم

از چشمات بيافتم.

ببین کوره کورم. چشمام بسته شده.گوش هام گرفته شده. عقلم ذایل شده. رحم کن بهم خدا.

رحم کن.

قرار نبود اینطور بشه.. قرار نبود.

“هوالمحبوب”

من همان رهگذری بودم که تمامِ ذوقِ این مغازه ی کوچک قدیمی را با نگاهش می خرید.

همانی که هیچوقت نتوانست ترمز افکارش را بکشد تا فقط چند دقیقه از ماشین پیاده شود

و با دقت از نزدیک نگاهش کند.

وقتی که تصمیم گرفتم، وقتی که آمدم بگویم:

-آفرین! چقدر قشنگ از نیست، هست های دوست داشتنی ساخته ای.

رفته بود! نان ش را آجر کرده و رفته بود…

+ به همین قشنگی روزیش را در می آورد…

“هوالمحجوب”

شاید برای شما خنده دار باشه! اما برای من اشک آوره..

با کمال تاسف همراه عروس به سمتِ خرید روانه می شویم!!!

+ خدای من شاهده چقدررر مقاومت کردم. اما دیگه دیدم ول کن نیست خانم :/

از آنجایی که کلا خواهر شوور دو سر باخته! تشخیص خوبی و بدیش بدست برخی

عروس ها سخته لاجرم پذیرفتیم. کی حاااال دااااااره. کــــــــــی…

++ عذاب که همیشه بلاملا نیست. حتم دارم این عقوبت یک فعل ناشایستمه…

“هوالمحبوب”

خسته و کوفته سوار شدم، این وقت ها اصلا به این فکر نمی کنم که جایی برای نشستن پیدا

کنم و یا اصلا قبل از گذاشتن پا یک صندلی خالی نشون کنم و تا در باز شد بِدو پرواز کنم و

خودمو برسونم بهش که چی؟! که آن سه ایستگاه که ده دقیقه ای می گذره و تموم میشه را

سرپا نباشم!

همین که وارد شدم دستم را گذاشتم روی دست های مصنوعی قطار هنوز قطار تو دورِ سرعت

نیافتاده بود که پشت سرم یک بحث خفیف شنیدم. از شیشه ی محو روبرو به پشت سرم

نگاه کردم. یک دختر با شال زرد روی صندلی نشسته بود و روشو کرده بود به سمت مخالفِ

زنی که داشت خطاب به اون حرف می زد. زن شاکی ولی نه با لحن تندی می گفت کارت

اشتباست. نباید اون رفتار را می کردی.

بلاخره دختر از کالبد حساب نکردن در آمد و روشو کرد به سمتِ خانم و گفت: برای مامانم

نگهداشته بودم. زن گفت باشه چه ربطی داره تو که نشسته بودی جاتو می دادی مادرت!

خلاصه اینکه کاشف به عمل آمدیم آن دخترخانم تا وارد شدن پرواز کردن به سمتِ دو

صندلی خالی و نشستن رو یکیش و این خانم تا آمده بشینه دستش را جلوی صندلی نگه

داشته و گفته جا مامانمه! توجه بفرمایید، انگار صفِ زنبیل گذاشته :))) درنتیجه آن خانم

ناراحت شده و شروع کرده به نصیحت کردن دختر. انقدر بحث بالا گرفت که حتی یک خانم

از صندلیش بلند شد و به آن خانم گفت شما بیا اینجا بشین، عیبی نداره! خانم هم می گفت

مسئله اصلا نشستن من نیست. رفتار این خانم زشت بوده.

تو همین بحثا برگشتم و یک نگاه به آن دختر کردم و مادر کنار دستش که اصلا تو این بحث

مداخله نکرد و یک تو دهنی به دخترش نزد که بگه بچه با بزرگترت درست رفتار کن!

خلاصه اینکه من و آن خانم که شاکی بود سر ایستگاه تاتر پیاده شدیم و تو آخر کار چندتا

درشت هم بار اون دختر شد که تو لاتی!

وقتی داشتم با عجله به سمتِ خروج می رفتم یک خانم جوان از واگن جلویی خارج شد و

احساس کرد باید دنیا را به چشمان آن زن شاکی قشنگ کنه! یک دفعه با یک لبخند پهن

آمد مقابل آن زن و با یک عزیزم کشداااااااار دست گذاشت روی شونه ش. طوری که من

فکر کردم لابد آشنا ماشنایی هست شاهدِ این بحث بوده و آمده مراحل ریلکسیشن اون

زن را تی بکشه. القصه با یک جمله ی خفیفی که به گوشم رسید به زن شاکی گفت: چه خوب

کاری کردی که اونطوری گفتی…

دیگه پاهای من دور تند افتاده بود و داشتم دور و دورتر می شدم، مغزمم داشت داد می زد

ببین! خدا شعور را یک اندازه داده ولی اندکی از آن بهره مند میشن.

+ قدیما یک بزرگتر می آمد لنگ جوان از زمین کنده می شد و بال زنان جاشو میداد به بزرگتر

الان برعکس اغلب دندون تیز می کنن که اگه کسی درخواستی هم کرد گاز بگیرن! بوخودا :/

زمونه عوض شده…

“هوالحبیب”

تو آن راز شیرینی،

کاش خدا رحمی کند و فاش نشوی…

“هوالمحبوب”

توی قطار فقط چهارتا خانم بودیم، طبیعی هم بود. اونوقت شب هیچ خانمی دل ش نمی خواد

 این مسیرُ طی کنه! یکی از خانم ها دوتا دختربچه همراهش بود. دختر بزرگ هفت ساله بود و

دختر کوچک دو ساله.

از آنجایی که بنده برای بچه ها حکم آهن ربا را دارم. دختر کوچک مدام می آمد سراغم تا جایی

پیش روی کرد که من کیف و گوشیم را در اختیارش گذاشتم. وروجک تشریف داشتُ تو قطار

ویراژ می داد. طفلک دختربچه بزرگتر هم شده بود بچه جمع کن. آخرهای مسیر مادر بچه ها

شروع کرد به نصیحت کردن دختربزرگه!!! با جملاتی مثل: کی می خوای بزرگ بشی؟! و یا :

تو دیگه بزرگ شدی! این چه رفتاریه؟!

هرچقدر به رفتار دختر زوم می شدم هیچ چیزی جز مقتضای سنش نمی دیدم. چرا انقدر اصرار

داریم بچه ها را تو چشم خودشون زودتر از وقت موئد بزرگ کنیم؟! حالا اینکه می خواید بزرگ

کنید به درک! فقط جلو بقیه با سخنان و نصیحت های گهر بارتون به رگبار نبندید!!!

“هوالمحبوب”

همیشه کارِ دلم عکس بوده است!

فردا شهادت است اما؛

امروز روضه خوانی می کند…

+ دعا کنیم، برای هم دعا کنیم…

++ حسن.. حسن.. مهر تو خیلی عمیقِ آقا! خیلی عمیق.