“هوالمحجوب”

رو به آسمان آبی دراز به دراز به پرواز پرنده ها نگاه می کردم و به بدبختی هام فکر می کردم!

+ بوخودا قرار بود این پست رمانتیک باشه! اما یهو مسیرش عوض شد(خنده)

++ کلا دچار بیماری کم حرفی شدم! هی میام طویل حرف بزنم اینجا هی نمیشه.

“هوالمحبوب”

چند روزی هست که حالت تهوع عجیبی دارم تا جایی که حتی میل به غذا خوردن ندارم اوایل

فکر می کردم معدم لوس شده ولی بعد دیدم نه هرچقدر که به اون قضیه فکر می کنم تشدید

حالت تهوع دارم پس در نتیجه فهمیدم که از اعصابِ! :/

خلاصه اینکه به اصرار مادر رفتم پیشِ پیرِخانه. آنها اعتقاد داشتن که آب افتاده تو دل ما! حالا

اینکه اب افتاده را چطور اینجا شرح بدم بماند. یک کوچولو خودتون تلاش کنید می فهمید من

چی می گم.

خلاصه اینکه رفتم و دراز به دراز افتادم کنارش. داشت درمانم می کرد که یک دفعه گفت:

- هومممم توام که ناخن هاتو خنجر می کنی!!!

فقط همین جمله کافی بود که بزنم زیر خنده. وضعیتی که داشتم اصلا خوب نبود. حالا بنده خدا

هی می گفت نخند دخترجان. نخند بذار ببینم چه کار می کنم.

اما مگه بند می آمد!

+ کلا این مادربزرگ ما به ما گیر نده یا ضایعمون نکنه روزش سپری نمیشه :)))

++ سایه ت بالا سرمون باشه …

“هوالمحبوب”

لپ تابمو دزدیده بودن، آروم و قرار نداشتم. همه ش به فکر عکس های توش بودم :/

+ اگه می شد روی این درس را ببوسم و بذارم کنار عالی می شد!!! عالــــــــــــــی.

++ برام دعا کنید، خیلی دعا کنید، خیلی خیلی خیلی

“هوالمحبوب”

اگه اینجا روی زمین بودی یک کشیده محکم می زدی رو صورتم و می گفتی خیلی بی چشم و رو

هستی!…

+ آخ خدایا خدایا خدایا یه راه بذار جلوم… یک راه بذار .

“هوالمحجوب”

تو این مدتی که فرصت نوشتن نداشتم اغلب قبل خواب می آمدم سراغ وبلاگم و صفحاتش را

ورق می زدم. می خوندم و پی به خیلی چیزها می بردم. بعضی هاش چون کاملا شخصی هستن

از گفتنش معذورم. اما گزینه ی اصلی که برای شما هم هست. غلط های من هنگام تایپه!

خیلی دیدم که در هر کلمه بدلیل سریع تایپ کردن یک حرف جا افتاده و یا اشتباهی حرف کناریش

زده شده. برای من ازاردهنده س این موارد. اما خب واقعا همیشه بعد از نوشتن چندبار خودم

چک می کنم ولی متاسفانه با وجود چندبار چک کردن باز هم متوجه خطاها نمی شم! :/

و این برام عجیبه!!!

+ از کجا پیدات شد لعنتی! الف-حاء

“هوالمحبوب”

داشتم پیاده می شدم و تازه کشف کرده بودم چرا اون چند روز ناراحت بوده. دوبار ازش پرسیده

بودم ولی اینبار دیگه راحت گفت چرا.

موقع رفتن ناراحت بود که گفته. می گفت توی فضول نمیذاری حرف تو دهن آدم بمونه! منم

خندیدم و گفتم کجاشو دیدی دفتر چرمت را نشونه گرفتم پیداش کنم می خوام بخونمش…

راستش هیچوقت نشد این حقیقت را بگم. همیشه فکر می کنه دفترخاطرات و حتی حاشیه نویسی

هاش را خوندم. اما واقعیت اینِ که هیچوقت نخوندم و فقط محض سر به سر گذاشتن ادای

خوندنش را گرفتم. وسط جملات یک چیزی را نشونه می گرفتم و بعد با گفتن اون می گفتم که

ببین خوندمش! تا مدتها حرص می خورد و دفترهاش را قایم می کرد. از شانس بدش همیشه

حتی اون برگه های چرک نویس هم بدستم می رسید. باز طبق روال همیشگی از وسط  نوشته

یک جمله ای را انتخاب می کردم و…

هیچوقت دلم نخواست وارد حریم خصوصیت بشم. وقتی ازت می پرسم وقتی جویا میشم و یا

شاید وقتی اصرار می کنم  فقط بخاطر نگرانیه. خودت هم خوب می دونی انقدر خنثا هستم

که برام زندگی شخصی بقیه جذاب نباشه و دونستن این چیزا برام حکم تفریح نداشته باشه…

+ اگه بدونی تو اون چند روز چطور مثل اسپند روی آتش جلز و ولز می کردم…

“هوالمحبوب”

نه فراموش کرده م و نه به امان خدا رهایش کرده م!

هستم اینجا…

+ چند روزی هست که بدلایلی وقت نوشتن ندارم. زین پس قول اکید که هر روز طبق روال

گذشته خواهم نوشت :)))

++ نظرات در اولین فرصت تایید و جواب داده میشن ؛)

+++ قربونی نمی بینم؟!

++++ یعنی یکجوری دارم برخورد می کنم انگار چند ماهه نیستم…