“هوالشافی”
ناگهان نه اشک، نه سوز، نه ناله و شیون… هیچ یک به فریاد دلت نمی رسند.
هیچ کدام مرهمی روی ترک های قلب ت نمی گذارند.
هر دو-جسم و روح- خیره به ساعتِ روی دیوار در انتظار معجزه ی زمانیم و صبر.
اما آیا صبر را می شود اندکی آمیخته تمام الام دردها کرد؟! می شود کمی این
جراحت را با روضه خواندنِ دل ترمیم کرد؟!
تهی شده ام. تهی. آنقدر تهی که هر فریادِ درون پژواک شده به سمت خودم
باز می گردد. این چه دردی بود که دچارش شدم؟!
